Η άγρια επίθεση που εξαπολύει το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, ενάντια στους όρους ζωής και τα στοιχειώδη δικαιώματα του λαού, απαιτεί ως απαραίτητο συμπλήρωμα την ένταση – επέκταση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής. Η πολιτική που απαιτεί η Τρόικα, η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., η ντόπια άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της, η πολιτική των μνημονίων, των απολύσεων, της κατακρεούργησης μισθών και συντάξεων, η πολιτική των χαρατσιών και της φοροεπιδρομής, η πολιτική της διάλυσης της Υγείας και της Παιδείας, απαιτεί παραπέρα την όρθωση απέναντι στο λαό, μιας αντιδημοκρατικής πολιτικής, που θα επιδιώξει:
Οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις σε Η.Π.Α. και Ε.Ε., ξετυλίγοντας μια πολιτική φασιστικοποίησης «θωρακίζονται», απέναντι στους «εχθρούς – λαούς», με τους λεγόμενους «αντιτρομοκρατικούς νόμους» και με τα «αντικομμουνιστικά μνημόνια» (2006), με τους μηχανισμούς φακελώματος και παρακολούθησης, με τη στρατιωτικοποίηση της καταστολής. Μια τέτοια «θωράκιση», απαιτούν κι απ΄ τα υποτελή κράτη, και τις άρχουσες τάξεις τους, προς όφελος και των τελευταίων, βέβαια.
Απέναντι σ’ αυτή την εξέλιξη, γίνεται απολύτως αναγκαίο, ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, η νεολαία, να συγκροτήσουν και να οργανώσουν τις αντιστάσεις και την πάλη τους. Να υπερασπίσουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, που βάλλονται, από μια εκμεταλλεύτρια μειοψηφία, από την κυβέρνηση Σαμαρά, και τα ξένα αφεντικά τους. Να υπερασπίσουν το δικαίωμα στον αγώνα, στη διαδήλωση, στην απεργία και σε όποια άλλη μορφή πάλης, επιλέγει ο λαός, για ν’ αντισταθεί στην επίθεση. Να υπερασπίσουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, απόψεων.
Υπεράσπιση του δικαιώματος στη διαδήλωση
Η διαδήλωση, σαν μαζική μορφή έκφρασης της αντίθεσης του λαού, απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, πάντα βρίσκονταν στο στόχαστρο των διαχειριστών του συστήματος και των μηχανισμών του. Ειδικά όμως τα τελευταία 3 χρόνια, οι διαδηλώσεις και οι χιλιάδες διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με τη βία και τα χημικά των ΜΑΤ, των μηχανοκίνητων ομάδων «ΔΙΑΣ» και «ΔΕΛΤΑ», με προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ δεν «απουσιάζει» κι η παρουσία και δράση ασφαλιτών. Σ΄ αυτά ήρθαν πρόσφατα, να προστεθούν και οι «αύρες», οι «μεταλλικοί φράχτες», και η προοπτική της χρήσης πλαστικών σφαιρών και άλλων μέσων. Προφανής στόχος τους, πέρα απ΄ την τρομοκράτηση, είναι η διάλυση των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, η απομαζικοποίησή τους.
Η επιδίωξη αυτή, μπορεί και πρέπει ν’ απαντιέται και στην πράξη με την πραγματοποίηση όσο το δυνατόν πιο μαζικών και οργανωμένων κινητοποιήσεων, με την στήριξη της οργάνωσης τους σε μαζικά και συγκροτημένα μπλοκ διαδηλωτών, με την περιφρούρηση των διαδηλώσεων, με την ενίσχυση του πνεύματος και των προϋποθέσεων μαζικής αγωνιστικής αντίστασης στην αστυνομική καταστολή και στην προσπάθεια της να διαλύσει τις λαϊκές διαδηλώσεις.
Χαρακτηριστική όμως, είναι κι η προσπάθεια υπονόμευσης της μαζικότητας μιας διαδήλωσης, πριν την πραγματοποίησή της, μέσα απ’ το όλο «κλίμα», που δημιουργούν τα Μ.Μ.Ε., μέσα από αποκλεισμούς και απαγόρευση της κυκλοφορίας, σε εκτεταμένες περιοχές της Αθήνας ή με το κλείσιμο σταθμών του Μετρό. Ταυτόχρονα όμως μ΄ αυτά, η ύπαρξη ενός κλίματος τρομοκρατίας, πριν την πραγματοποίηση μιας διαδήλωσης, με την παρουσία πλήθους ασφαλιτών με πολιτικά, σε διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας, που προχωρούν σε «μπλόκα» και σωματικούς ελέγχους, αλλά και σε λεγόμενες «προληπτικές προσαγωγές», μια κατάσταση που έχει φτάσει μέχρι και στον «αποκλεισμό» και στην προσαγωγή ολόκληρων μπλοκ διαδηλωτών, πρέπει ν΄ αντιμετωπιστεί, με μαζικούς όρους. Με την υπεράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης των διαδηλωτών, στον τόπο της συγκέντρωσης. Με την απαίτηση ν΄ αφεθούν ελεύθεροι οι προσαχθέντες. Με την αντιμετώπιση των αυθαιρεσιών της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια μιας προσαγωγής.
Η πολιτική όμως, της κυβέρνησης και του συστήματος συνολικότερα, δεν «αρκείται» σ΄ αυτά!
Υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία
Ολοένα και πιο αποφασιστική και έντονη, γίνεται η επίθεση του συστήματος, απέναντι στις απεργίες και τους εργατικούς αγώνες που ξεσπούν, και θα ξεσπούν. Πλάι στην εργοδοτική τρομοκρατία, πολλές απεργίες κλάδων εργαζομένων, κηρύσσονται, απ’ την αστική ταξική «δικαιοσύνη», ως «παράνομες και καταχρηστικές», με ταχύρρυθμες μάλιστα διαδικασίες, επιστρατεύονται τα ΜΑΤ κι οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, ενώ το τελευταίο διάστημα, ολοένα κι αυξάνονται οι περιπτώσεις προσαγωγών, συλλήψεων και ποινικοποίησης της δράσης, απεργών εργαζομένων, καθώς και συνδικαλιστών. Τα ΜΑΤ στην πύλη της «Χαλυβουργία Ελλάδας», για την προστασία των απεργοσπαστών, οι συλλήψεις των απεργών στις ταχυμεταφορές, στο Αιγάλεω, των εργολαβικών στο Α.Π.Θ., ή των τεχνικών τηλεοπτικών καναλιών, και η πρόσφατη επιστράτευση των απεργών του Μετρό, κι η εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο, είναι μόνο κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα, για το τι επιφυλάσσουν στο άμεσο μέλλον, για τους εργαζόμενους, που τολμούν ν΄ αντισταθούν.
Το εργατοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και το ευρύτερο λαϊκό δημοκρατικό κίνημα είναι αναγκαίο να υπερασπίσει σθεναρά το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της εργατικής απεργίας, το δικαίωμα της ανεμπόδιστης άσκησης του σ’ όλους τους εργασιακούς κλάδους και σ’ όλους τους χώρους δουλειάς. Είναι απαραίτητο να συμβάλλουμε ώστε ν’ αναπτύσσεται ένα πλατύ κίνημα υπεράσπισης των απεργιακών αγώνων που ξεσπούν, αλληλεγγύης στους συλλαμβανόμενους και διωκόμενους απεργούς, με την απαίτηση ν΄ αφεθούν άμεσα ελεύθεροι και να πάψουν οι διώξεις σε βάρος τους. Η αλληλεγγύη προς τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους καταρχήν δυσκολεύει την ποινικοποίηση του αγώνα τους. Είναι αναγκαίο ν αγκαλιάζεται από ευρύτερα τμήματα λαού κάθε εργατικός αγώνας και να υπερασπίζεται από τις επιθέσεις των μηχανισμών καταστολής, από τις κυβερνητικές και εργοδοτικές προσπάθειες συκοφάντησης και απομόνωσης του.
Υπεράσπιση των μαθητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων
Οι μαθητές κι η νεολαία, έχουν μπει κι αυτοί, στο στόχαστρο της επίθεσης του συστήματος και της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστική, η επιχείρηση τρομοκράτησης μαθητών, που έχουν βρεθεί σε κινητοποίηση ή συμμετείχαν σε κατάληψη του σχολείου τους. Οι προσπάθειες τρομοκράτησης, ξεκινούν απ’ την παρουσία περιπολικών και «Ομάδων ΔΙΑΣ» έξω από σχολεία, ή ακόμα κι από εισβολές αστυνομικών σε σχολεία, και φτάνουν μέχρι την ανοικτή ποινικοποίηση, με μαθητοδικεία και σύρσιμο μαθητών και μελών 15μελών συμβουλίων, στα δικαστήρια, (Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα). Όχι λίγες φορές, δίπλα στους μαθητές, ποινικοποιείται κι η στάση συμπαράστασης, των γονιών και των εκπαιδευτικών, προς τους μαθητές, ενώ με το νέο «μνημόνιο 3», η υπεράσπιση των μαθητών από εκπαιδευτικούς, μπορεί να θέσει υπό καθεστώς απειλής απόλυσης, τους τελευταίους.
Το δικαίωμα κινητοποίησης των μαθητών και της επιλογής των μορφών αγώνα για να προβάλουν και διεκδικήσουν τα αιτήματα τους θα πρέπει να περιφρουρηθεί.
Συνολικότερα, απαιτείται να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος υπεράσπισης των κινητοποιήσεων και των μορφών αγώνα, που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι απεργοί, οι άνεργοι, η νεολαία, οι κάτοικοι συνοικιών και περιοχών. Ταυτόχρονα, να απαντάμε την αστική προπαγάνδα και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του συστήματος, αποκαλύπτοντας στο λαό ότι η «αντίθεση» τους με τις μορφές πάλης είναι στην πραγματικότητα αντίθεση με το περιεχόμενο αυτής της πάλης.
Το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, δέχεται διαρκείς επιθέσεις: Απ’ τη δίωξη της πολιτικής αφίσας, μέχρι τις νέο-ναζιστικές επιθέσεις, απέναντι σε αγωνιστές που διακινούν τις ιδέες τους, με προκηρύξεις. Απ’ τις ποινικοποιήσεις δημοσιεύσεων και αναρτήσεων στο διαδίκτυο, που κατήγγειλαν την αστυνομική βία σε μετανάστες, μέχρι τη στοχοποίηση ολόκληρων ιστοτόπων, με πρόσχημα την πάταξη της «ανωνυμίας» τους. Απ’ τη φίμωση και τις κυρώσεις, απέναντι, ακόμα και σε εκπροσώπους της «επίσημης» δημοσιογραφίας, μέχρι τις σκοταδιστικές εκδηλώσεις έξω από θέατρα.
Στο στόχαστρο του συστήματος βρίσκονται οι προοδευτικές ιδέες, οι ιδέες κι οι απόψεις που αναφέρονται στο κίνημα ή στην ανάγκη αντίστασης του λαού στην επίθεση. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε αποφασιστικά το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών των πολιτικών ρευμάτων που αναφέρονται στο λαό, όλες τις δυνατότητες πολιτικής έκφρασής τους, τα τεχνικά μέσα (διακίνηση εντύπων, εφημερίδων, προκηρύξεων, αφισοκόλληση, ανάρτηση πανό, ιστολόγια, ιστότοπους) και τους χώρους συνεύρεσης (στέκια νεολαίας, γραφεία σωματείων ή οργανώσεων) που την υπηρετούν. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον ελεύθερο διάλογο, την αντιπαράθεση και τη ζύμωση στα πλαίσια του κινήματος, ενάντια σε κάθε απαγόρευση διακίνησης ιδεών που προσπαθεί να μπλοκάρει τη συγκρότηση του, το ξεκαθάρισμα στόχων και κατευθύνσεων στα πλαίσια του.
Υπεράσπιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο απειλείται από τις διατάξεις του αντιδραστικού «Νόμου-Πλαίσιο» και την αστυνομική παραβίασή του Το Άσυλο ανήκει σ΄ όλο το λαό, υπηρετεί την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και το δικαίωμα έκφρασης του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Επιβάλλεται να το υπερασπίσουμε.
Όλο και πιο συχνά, «παρακάμπτεται» κι αυτό, ακόμα, το αστικό κοινοβούλιο. Μέσα απ΄ το πάρσιμο και την εφαρμογή, σοβαρών για τη ζωή του λαού, αποφάσεων, με τις λεγόμενες «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», ενώ κι άλλα στοιχεία «εκτροπής», μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, δεν μπορούν ν αποκλειστούν, όπως έχει φανεί και κατά το πρόσφατο παρελθόν (από αποφάσεις απαγόρευσης συγκεντρώσεων, μέχρι την επιλογή πρωθυπουργού). Να καταγγείλουμε και να καταδείξουμε τον αντιδραστικό χαρακτήρα τέτοιων εξελίξεων, που συνδέονται με την πολιτική αστάθεια και την όξυνση της κρίσης του συστήματος.
ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΚΕΛΩΜΑ
Δίπλα στο «κλασσικό» φακέλωμα, ήρθαν να προστεθούν και οι κάθε είδους παρακολουθήσεις (συνδιαλέξεων κινητής και σταθερής τηλεφωνίας και e- mails), το στήσιμο και η λειτουργία χαφιεδο-καμερών παρακολούθησης, στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης (αλλά και σε εργασιακούς χώρους!), το λεγόμενο γενετικό φακέλωμα, με την «ταυτοποίηση DNA», το «βιομετρικό» φακέλωμα. Ο ρόλος των ιμπεριαλιστών των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. εδώ είναι καθοριστικός όσον αφορά τις αποφάσεις αλλά και τις δεσμεύσεις της ντόπιας άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της (ΕΣΕΛΟΝ, Συνθήκη Πουμ, βάσεις δεδομένων), τόσο όσον αφορά την εφαρμογή των «νέων μεθόδων» φακελώματος, όσο και τη λεγόμενη «ανταλλαγή πληροφοριών», απ’ τους εγχώριους μηχανισμούς, προς αυτούς των ιμπεριαλιστών.
Οφείλουμε, όχι μόνο να συμβάλουμε στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος, απέναντι σ΄ όλο αυτό το πλέγμα παρακολούθησης με στόχο τον ίδιο το λαό (μια πλευρά των λεγόμενων «σκανδάλων» σχετικά με τις συνδιαλέξεις, έδειξαν την «κορυφή» μόνο, του παγόβουνου), όχι μόνο να το καταγγείλουμε, αλλά και να εναντιωθούμε έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια φακελώματος (δακτυλοσκόπηση, τεστ DNA, παράδοση ονομάτων).
Απέναντι στη δράση της «Χρυσής Αυγής», και άλλων νέο-ναζιστικών ομάδων
Οι συνθήκες κρίσης του ντόπιου εξαρτημένου καπιταλισμού, η αγριότητα της κυβερνητικής επίθεσης απέναντι στο λαό, και οι συνέπειές της, είχαν σαν αποτέλεσμα – εκτός των άλλων – και την εμφάνιση και τροφοδότηση του σύγχρονου φασιστικού φαινομένου, στη χώρα μας, έτσι όπως «προσωποποιείται» σήμερα, στη «Χρυσή Αυγή». Που από, περιθωριακή νέο-ναζιστική ομάδα, έφτασε να αποκτήσει εκλογικό – και όχι μόνο – έρεισμα, και να εκπροσωπηθεί και μέσα στο αστικό κοινοβούλιο.
Η εφεδρεία αυτή, του συστήματος, η οποία επιδίδεται ιδιαίτερα έντονα, το τελευταίο διάστημα, σε βίαιες και τραμπούκικες ενέργειες και δολοφονικές επιθέσεις, ενάντια σε έλληνες και μετανάστες, σε νεολαίους, μέλη οργανώσεων και σε στέκια, αναλαμβάνοντας τη «βρώμικη» δουλειά του συστήματος, λειτουργεί προς όφελος της κυρίαρχης πολιτικής, προς όφελος των εργοδοτών και των ξένων ιμπεριαλιστών, και τροφοδοτείται απ΄ την πολιτική αυτή, άσχετα από τα «όρια», που στη σημερινή συγκυρία, της θέτει, το ίδιο το σύστημα. Συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια, της σύγχρονης μετανάστευσης, «αθωώνοντας» τον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, διασπείρει τη διχόνοια και τη διάσπαση της εργατικής τάξης στη χώρα μας, «στοχοποιεί» τόσο την Αριστερά, όσο και κάθε λογική και πρακτική αντίστασης των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Πέρα απ’ τη σθεναρή, μαζική έμπρακτη καταγγελία των κάθε είδους, δολοφονικών επιθέσεων της, χρειάζεται να γίνει μια ουσιαστική πολιτική δουλειά αποκάλυψης, του δήθεν «αντι-συστημικού» χαρακτήρα της «Χρυσής Αυγής» και ανάλογων μορφωμάτων, το δηλητήριο των οποίων, προσπαθεί το σύστημα να το διοχετεύσει, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε μικροαστικά στρώματα και στη νεολαία, ιδιαίτερα τη μαθητική.
Δε λείπει βέβαια, κι η συγκρότηση διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων, με εθνικιστικό προσανατολισμό,(όπως η «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» ή η «Ελληνική Πολιτοφυλακή»).
Να καταγγέλλουμε και ν‘ αποκαλύπτουμε τη δράση και τις προκλήσεις της «Χρυσής Αυγής» και άλλων μορφωμάτων, ενάντια στο λαό, στους μετανάστες, στη νεολαία, σε απεργούς και διαδηλωτές, σε αριστερούς αγωνιστές.
Μέσα στην πορεία της πάλης που έχει στο επίκεντρο της την αντιλαϊκή –αντιδημοκρατική πολιτική κυβέρνησης-τρόικας χρειάζεται να αναπτύξουμε μαζικές πρωτοβουλίες πλατιά στο λαό και κοινή δράση και στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, με στόχο την καταγγελία και την απομόνωση της πολιτικής του εκφασισμού, και του νέο-ναζιστικού φαινόμενου.
Συνολικότερα, η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντι-ιμπεριαλιστική Συνεργασία, θα πρέπει να προχωρήσει, τόσο σε δικές της πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις και δράση, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού κι ενάντια στη κρατική πολιτική του εκφασισμού, όσο και σε κοινή δράση στα πλαίσια του λαϊκού μαζικού κινήματος με άλλες συλλογικότητες, αγωνιστές και μαζικές οργανώσεις, με στόχο τη συγκρότηση ενός πλατειού μετώπου υπεράσπισης των δικαιωμάτων, του μόνου ικανού, που μπορεί να βάλει φραγμό, στα εφιαλτικά αυτά σχέδια κι επιδιώξεις του συστήματος.
- να τον εκφοβίσει - να τον τρομοκρατήσειΜέσα απ’ τη δημιουργία ενός νέου νομικού πλαισίου, μέσα απ’ την παράκαμψη ακόμα του υπάρχοντος στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, με απαγορεύσεις κι «εκτροπές», μέσα απ’ την αναβάθμιση του τεχνικού εξοπλισμού της καταστολής και την αναδιοργάνωση των μηχανισμών της.
- να αποτρέψει ή να καταστείλει τις αντιστάσεις του
- να αντιμετωπίσει τόσο τους αγώνες, όσο και τα ξεσπάσματα που γεννά η ίδια η πολιτική του συστήματος και η όξυνση της κρίσης του.
Οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις σε Η.Π.Α. και Ε.Ε., ξετυλίγοντας μια πολιτική φασιστικοποίησης «θωρακίζονται», απέναντι στους «εχθρούς – λαούς», με τους λεγόμενους «αντιτρομοκρατικούς νόμους» και με τα «αντικομμουνιστικά μνημόνια» (2006), με τους μηχανισμούς φακελώματος και παρακολούθησης, με τη στρατιωτικοποίηση της καταστολής. Μια τέτοια «θωράκιση», απαιτούν κι απ΄ τα υποτελή κράτη, και τις άρχουσες τάξεις τους, προς όφελος και των τελευταίων, βέβαια.
Απέναντι σ’ αυτή την εξέλιξη, γίνεται απολύτως αναγκαίο, ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, η νεολαία, να συγκροτήσουν και να οργανώσουν τις αντιστάσεις και την πάλη τους. Να υπερασπίσουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, που βάλλονται, από μια εκμεταλλεύτρια μειοψηφία, από την κυβέρνηση Σαμαρά, και τα ξένα αφεντικά τους. Να υπερασπίσουν το δικαίωμα στον αγώνα, στη διαδήλωση, στην απεργία και σε όποια άλλη μορφή πάλης, επιλέγει ο λαός, για ν’ αντισταθεί στην επίθεση. Να υπερασπίσουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, απόψεων.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΗΣ
Υπεράσπιση του δικαιώματος στη διαδήλωση
Η διαδήλωση, σαν μαζική μορφή έκφρασης της αντίθεσης του λαού, απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, πάντα βρίσκονταν στο στόχαστρο των διαχειριστών του συστήματος και των μηχανισμών του. Ειδικά όμως τα τελευταία 3 χρόνια, οι διαδηλώσεις και οι χιλιάδες διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με τη βία και τα χημικά των ΜΑΤ, των μηχανοκίνητων ομάδων «ΔΙΑΣ» και «ΔΕΛΤΑ», με προσαγωγές και συλλήψεις, ενώ δεν «απουσιάζει» κι η παρουσία και δράση ασφαλιτών. Σ΄ αυτά ήρθαν πρόσφατα, να προστεθούν και οι «αύρες», οι «μεταλλικοί φράχτες», και η προοπτική της χρήσης πλαστικών σφαιρών και άλλων μέσων. Προφανής στόχος τους, πέρα απ΄ την τρομοκράτηση, είναι η διάλυση των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, η απομαζικοποίησή τους.
Η επιδίωξη αυτή, μπορεί και πρέπει ν’ απαντιέται και στην πράξη με την πραγματοποίηση όσο το δυνατόν πιο μαζικών και οργανωμένων κινητοποιήσεων, με την στήριξη της οργάνωσης τους σε μαζικά και συγκροτημένα μπλοκ διαδηλωτών, με την περιφρούρηση των διαδηλώσεων, με την ενίσχυση του πνεύματος και των προϋποθέσεων μαζικής αγωνιστικής αντίστασης στην αστυνομική καταστολή και στην προσπάθεια της να διαλύσει τις λαϊκές διαδηλώσεις.
Χαρακτηριστική όμως, είναι κι η προσπάθεια υπονόμευσης της μαζικότητας μιας διαδήλωσης, πριν την πραγματοποίησή της, μέσα απ’ το όλο «κλίμα», που δημιουργούν τα Μ.Μ.Ε., μέσα από αποκλεισμούς και απαγόρευση της κυκλοφορίας, σε εκτεταμένες περιοχές της Αθήνας ή με το κλείσιμο σταθμών του Μετρό. Ταυτόχρονα όμως μ΄ αυτά, η ύπαρξη ενός κλίματος τρομοκρατίας, πριν την πραγματοποίηση μιας διαδήλωσης, με την παρουσία πλήθους ασφαλιτών με πολιτικά, σε διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας, που προχωρούν σε «μπλόκα» και σωματικούς ελέγχους, αλλά και σε λεγόμενες «προληπτικές προσαγωγές», μια κατάσταση που έχει φτάσει μέχρι και στον «αποκλεισμό» και στην προσαγωγή ολόκληρων μπλοκ διαδηλωτών, πρέπει ν΄ αντιμετωπιστεί, με μαζικούς όρους. Με την υπεράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης των διαδηλωτών, στον τόπο της συγκέντρωσης. Με την απαίτηση ν΄ αφεθούν ελεύθεροι οι προσαχθέντες. Με την αντιμετώπιση των αυθαιρεσιών της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια μιας προσαγωγής.
Η πολιτική όμως, της κυβέρνησης και του συστήματος συνολικότερα, δεν «αρκείται» σ΄ αυτά!
• Επικαλούμενοι λόγους «δημόσιας ασφάλειας», η Γ.Α.Δ.Α. και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι, παίρνουν αποφάσεις απαγόρευσης, βάσει χουντικών διαταγμάτων, τα οποία βρίσκονται σε ισχύ, όπως έγινε χαρακτηριστικά, κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Μέρκελ, στην Αθήνα.Όλα τα μέτρα καταστολής των διαδηλώσεων και όσα ακόμα πάρουν στη συνέχεια, μπορούν να ακυρωθούν από τη δύναμη της μαζικότητας και την εφευρετικότητα του λαού. Να αντιμετωπίζουμε τις διαδηλώσεις σαν εκδηλώσεις για όλο το λαό και να προσπαθούμε και απέναντι στην καταστολή να κινούμαστε με τρόπους που να υπερασπίζουν και να ενισχύουν αυτή την αντίληψη στις μάζες.
• Οι συλλήψεις, οι ξυλοδαρμοί, οι εξευτελισμοί, ακόμα και τα βασανιστήρια με οπλικά συστήματα τύπου «Τίζερ», που προκαλούν ηλεκτροσόκ, μέσα στο κτίριο της Γ.Α.Δ.Α. φανερώνουν τα επίπεδα στα οποία έχει φτάσει σήμερα ο εκφασισμός της κυρίαρχης πολιτικής.
• Προετοιμάζεται νέο νομικό πλαίσιο, για τον χωροταξικό «περιορισμό» ή και την ολοκληρωτική απαγόρευση των διαδηλώσεων. Οι προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι, από δημάρχους μέχρι κυβερνητικά και «επιχειρηματικά» στελέχη, εισάγουν τη λογική και πρακτική, αίτησης «άδειας» για να γίνει μια διαδήλωση, «προδιαγραφών», ορισμού «υπεύθυνου διαδήλωσης», και «συνεργασίας» με την αστυνομία. Αλλά και σοβαρές κυρώσεις, απαγόρευση, καταστολή και συλλήψεις, εφόσον υπάρξει άρνηση τους.
• Διευρύνεται, ο λεγόμενος νόμος, «περί κάλυψης των χαρακτηριστικών του προσώπου» - σύμφωνα με τον οποίο, ακόμα και μια «χειρουργική μάσκα», για την αποφυγή των χημικών αερίων απ’ τους διαδηλωτές, αποτελεί «πειστήριο ενοχής» - με τη λογική του «ιδιώνυμου αδικήματος», με βαρύτερες ποινές. ‘Η ακόμα, και με τη λογική «πιθανότητας τέλεσης αδικήματος». Την ίδια στιγμή συλληφθέντες, κατά τις διαδηλώσεις διώκονται με διατάξεις του λεγόμενου «τρομονόμου».
• Με εισαγγελική εγκύκλιο ποινικοποιήθηκε η «κατάληψη δημόσιων κτιρίων» (υπουργείων, δημαρχείων, πανεπιστημιακών κτιρίων). Τίθενται έτσι στο στόχαστρο όσα κομμάτια του λαού (εργαζόμενοι, απεργοί, φοιτητές, κάτοικοι συνοικιών), επιλέξουν τέτοιες μορφές πάλης.
• Διαμορφώνονται στρατιωτικοποιημένα κατασταλτικά σώματα, που συμμετέχουν σε λεγόμενες «ασκήσεις καταστολής πλήθους», με τη συνδρομή των αμερικάνων ιμπεριαλιστών και του Ισραήλ.
Υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία
Ολοένα και πιο αποφασιστική και έντονη, γίνεται η επίθεση του συστήματος, απέναντι στις απεργίες και τους εργατικούς αγώνες που ξεσπούν, και θα ξεσπούν. Πλάι στην εργοδοτική τρομοκρατία, πολλές απεργίες κλάδων εργαζομένων, κηρύσσονται, απ’ την αστική ταξική «δικαιοσύνη», ως «παράνομες και καταχρηστικές», με ταχύρρυθμες μάλιστα διαδικασίες, επιστρατεύονται τα ΜΑΤ κι οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, ενώ το τελευταίο διάστημα, ολοένα κι αυξάνονται οι περιπτώσεις προσαγωγών, συλλήψεων και ποινικοποίησης της δράσης, απεργών εργαζομένων, καθώς και συνδικαλιστών. Τα ΜΑΤ στην πύλη της «Χαλυβουργία Ελλάδας», για την προστασία των απεργοσπαστών, οι συλλήψεις των απεργών στις ταχυμεταφορές, στο Αιγάλεω, των εργολαβικών στο Α.Π.Θ., ή των τεχνικών τηλεοπτικών καναλιών, και η πρόσφατη επιστράτευση των απεργών του Μετρό, κι η εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο, είναι μόνο κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα, για το τι επιφυλάσσουν στο άμεσο μέλλον, για τους εργαζόμενους, που τολμούν ν΄ αντισταθούν.
Το εργατοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και το ευρύτερο λαϊκό δημοκρατικό κίνημα είναι αναγκαίο να υπερασπίσει σθεναρά το θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα της εργατικής απεργίας, το δικαίωμα της ανεμπόδιστης άσκησης του σ’ όλους τους εργασιακούς κλάδους και σ’ όλους τους χώρους δουλειάς. Είναι απαραίτητο να συμβάλλουμε ώστε ν’ αναπτύσσεται ένα πλατύ κίνημα υπεράσπισης των απεργιακών αγώνων που ξεσπούν, αλληλεγγύης στους συλλαμβανόμενους και διωκόμενους απεργούς, με την απαίτηση ν΄ αφεθούν άμεσα ελεύθεροι και να πάψουν οι διώξεις σε βάρος τους. Η αλληλεγγύη προς τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους καταρχήν δυσκολεύει την ποινικοποίηση του αγώνα τους. Είναι αναγκαίο ν αγκαλιάζεται από ευρύτερα τμήματα λαού κάθε εργατικός αγώνας και να υπερασπίζεται από τις επιθέσεις των μηχανισμών καταστολής, από τις κυβερνητικές και εργοδοτικές προσπάθειες συκοφάντησης και απομόνωσης του.
Υπεράσπιση των μαθητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων
Οι μαθητές κι η νεολαία, έχουν μπει κι αυτοί, στο στόχαστρο της επίθεσης του συστήματος και της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστική, η επιχείρηση τρομοκράτησης μαθητών, που έχουν βρεθεί σε κινητοποίηση ή συμμετείχαν σε κατάληψη του σχολείου τους. Οι προσπάθειες τρομοκράτησης, ξεκινούν απ’ την παρουσία περιπολικών και «Ομάδων ΔΙΑΣ» έξω από σχολεία, ή ακόμα κι από εισβολές αστυνομικών σε σχολεία, και φτάνουν μέχρι την ανοικτή ποινικοποίηση, με μαθητοδικεία και σύρσιμο μαθητών και μελών 15μελών συμβουλίων, στα δικαστήρια, (Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα). Όχι λίγες φορές, δίπλα στους μαθητές, ποινικοποιείται κι η στάση συμπαράστασης, των γονιών και των εκπαιδευτικών, προς τους μαθητές, ενώ με το νέο «μνημόνιο 3», η υπεράσπιση των μαθητών από εκπαιδευτικούς, μπορεί να θέσει υπό καθεστώς απειλής απόλυσης, τους τελευταίους.
Το δικαίωμα κινητοποίησης των μαθητών και της επιλογής των μορφών αγώνα για να προβάλουν και διεκδικήσουν τα αιτήματα τους θα πρέπει να περιφρουρηθεί.
Συνολικότερα, απαιτείται να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος υπεράσπισης των κινητοποιήσεων και των μορφών αγώνα, που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι απεργοί, οι άνεργοι, η νεολαία, οι κάτοικοι συνοικιών και περιοχών. Ταυτόχρονα, να απαντάμε την αστική προπαγάνδα και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του συστήματος, αποκαλύπτοντας στο λαό ότι η «αντίθεση» τους με τις μορφές πάλης είναι στην πραγματικότητα αντίθεση με το περιεχόμενο αυτής της πάλης.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ
Το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, δέχεται διαρκείς επιθέσεις: Απ’ τη δίωξη της πολιτικής αφίσας, μέχρι τις νέο-ναζιστικές επιθέσεις, απέναντι σε αγωνιστές που διακινούν τις ιδέες τους, με προκηρύξεις. Απ’ τις ποινικοποιήσεις δημοσιεύσεων και αναρτήσεων στο διαδίκτυο, που κατήγγειλαν την αστυνομική βία σε μετανάστες, μέχρι τη στοχοποίηση ολόκληρων ιστοτόπων, με πρόσχημα την πάταξη της «ανωνυμίας» τους. Απ’ τη φίμωση και τις κυρώσεις, απέναντι, ακόμα και σε εκπροσώπους της «επίσημης» δημοσιογραφίας, μέχρι τις σκοταδιστικές εκδηλώσεις έξω από θέατρα.
Στο στόχαστρο του συστήματος βρίσκονται οι προοδευτικές ιδέες, οι ιδέες κι οι απόψεις που αναφέρονται στο κίνημα ή στην ανάγκη αντίστασης του λαού στην επίθεση. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε αποφασιστικά το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών των πολιτικών ρευμάτων που αναφέρονται στο λαό, όλες τις δυνατότητες πολιτικής έκφρασής τους, τα τεχνικά μέσα (διακίνηση εντύπων, εφημερίδων, προκηρύξεων, αφισοκόλληση, ανάρτηση πανό, ιστολόγια, ιστότοπους) και τους χώρους συνεύρεσης (στέκια νεολαίας, γραφεία σωματείων ή οργανώσεων) που την υπηρετούν. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον ελεύθερο διάλογο, την αντιπαράθεση και τη ζύμωση στα πλαίσια του κινήματος, ενάντια σε κάθε απαγόρευση διακίνησης ιδεών που προσπαθεί να μπλοκάρει τη συγκρότηση του, το ξεκαθάρισμα στόχων και κατευθύνσεων στα πλαίσια του.
Υπεράσπιση του Πανεπιστημιακού Ασύλου
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο απειλείται από τις διατάξεις του αντιδραστικού «Νόμου-Πλαίσιο» και την αστυνομική παραβίασή του Το Άσυλο ανήκει σ΄ όλο το λαό, υπηρετεί την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και το δικαίωμα έκφρασης του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Επιβάλλεται να το υπερασπίσουμε.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ «ΕΚΤΡΟΠΩΝ» ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Όλο και πιο συχνά, «παρακάμπτεται» κι αυτό, ακόμα, το αστικό κοινοβούλιο. Μέσα απ΄ το πάρσιμο και την εφαρμογή, σοβαρών για τη ζωή του λαού, αποφάσεων, με τις λεγόμενες «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», ενώ κι άλλα στοιχεία «εκτροπής», μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, δεν μπορούν ν αποκλειστούν, όπως έχει φανεί και κατά το πρόσφατο παρελθόν (από αποφάσεις απαγόρευσης συγκεντρώσεων, μέχρι την επιλογή πρωθυπουργού). Να καταγγείλουμε και να καταδείξουμε τον αντιδραστικό χαρακτήρα τέτοιων εξελίξεων, που συνδέονται με την πολιτική αστάθεια και την όξυνση της κρίσης του συστήματος.
ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΚΕΛΩΜΑ
Δίπλα στο «κλασσικό» φακέλωμα, ήρθαν να προστεθούν και οι κάθε είδους παρακολουθήσεις (συνδιαλέξεων κινητής και σταθερής τηλεφωνίας και e- mails), το στήσιμο και η λειτουργία χαφιεδο-καμερών παρακολούθησης, στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης (αλλά και σε εργασιακούς χώρους!), το λεγόμενο γενετικό φακέλωμα, με την «ταυτοποίηση DNA», το «βιομετρικό» φακέλωμα. Ο ρόλος των ιμπεριαλιστών των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. εδώ είναι καθοριστικός όσον αφορά τις αποφάσεις αλλά και τις δεσμεύσεις της ντόπιας άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της (ΕΣΕΛΟΝ, Συνθήκη Πουμ, βάσεις δεδομένων), τόσο όσον αφορά την εφαρμογή των «νέων μεθόδων» φακελώματος, όσο και τη λεγόμενη «ανταλλαγή πληροφοριών», απ’ τους εγχώριους μηχανισμούς, προς αυτούς των ιμπεριαλιστών.
Οφείλουμε, όχι μόνο να συμβάλουμε στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος, απέναντι σ΄ όλο αυτό το πλέγμα παρακολούθησης με στόχο τον ίδιο το λαό (μια πλευρά των λεγόμενων «σκανδάλων» σχετικά με τις συνδιαλέξεις, έδειξαν την «κορυφή» μόνο, του παγόβουνου), όχι μόνο να το καταγγείλουμε, αλλά και να εναντιωθούμε έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια φακελώματος (δακτυλοσκόπηση, τεστ DNA, παράδοση ονομάτων).
ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ,
ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ.
Απέναντι στη δράση της «Χρυσής Αυγής», και άλλων νέο-ναζιστικών ομάδων
Οι συνθήκες κρίσης του ντόπιου εξαρτημένου καπιταλισμού, η αγριότητα της κυβερνητικής επίθεσης απέναντι στο λαό, και οι συνέπειές της, είχαν σαν αποτέλεσμα – εκτός των άλλων – και την εμφάνιση και τροφοδότηση του σύγχρονου φασιστικού φαινομένου, στη χώρα μας, έτσι όπως «προσωποποιείται» σήμερα, στη «Χρυσή Αυγή». Που από, περιθωριακή νέο-ναζιστική ομάδα, έφτασε να αποκτήσει εκλογικό – και όχι μόνο – έρεισμα, και να εκπροσωπηθεί και μέσα στο αστικό κοινοβούλιο.
Η εφεδρεία αυτή, του συστήματος, η οποία επιδίδεται ιδιαίτερα έντονα, το τελευταίο διάστημα, σε βίαιες και τραμπούκικες ενέργειες και δολοφονικές επιθέσεις, ενάντια σε έλληνες και μετανάστες, σε νεολαίους, μέλη οργανώσεων και σε στέκια, αναλαμβάνοντας τη «βρώμικη» δουλειά του συστήματος, λειτουργεί προς όφελος της κυρίαρχης πολιτικής, προς όφελος των εργοδοτών και των ξένων ιμπεριαλιστών, και τροφοδοτείται απ΄ την πολιτική αυτή, άσχετα από τα «όρια», που στη σημερινή συγκυρία, της θέτει, το ίδιο το σύστημα. Συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια, της σύγχρονης μετανάστευσης, «αθωώνοντας» τον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, διασπείρει τη διχόνοια και τη διάσπαση της εργατικής τάξης στη χώρα μας, «στοχοποιεί» τόσο την Αριστερά, όσο και κάθε λογική και πρακτική αντίστασης των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Πέρα απ’ τη σθεναρή, μαζική έμπρακτη καταγγελία των κάθε είδους, δολοφονικών επιθέσεων της, χρειάζεται να γίνει μια ουσιαστική πολιτική δουλειά αποκάλυψης, του δήθεν «αντι-συστημικού» χαρακτήρα της «Χρυσής Αυγής» και ανάλογων μορφωμάτων, το δηλητήριο των οποίων, προσπαθεί το σύστημα να το διοχετεύσει, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε μικροαστικά στρώματα και στη νεολαία, ιδιαίτερα τη μαθητική.
Δε λείπει βέβαια, κι η συγκρότηση διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων, με εθνικιστικό προσανατολισμό,(όπως η «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» ή η «Ελληνική Πολιτοφυλακή»).
Να καταγγέλλουμε και ν‘ αποκαλύπτουμε τη δράση και τις προκλήσεις της «Χρυσής Αυγής» και άλλων μορφωμάτων, ενάντια στο λαό, στους μετανάστες, στη νεολαία, σε απεργούς και διαδηλωτές, σε αριστερούς αγωνιστές.
Μέσα στην πορεία της πάλης που έχει στο επίκεντρο της την αντιλαϊκή –αντιδημοκρατική πολιτική κυβέρνησης-τρόικας χρειάζεται να αναπτύξουμε μαζικές πρωτοβουλίες πλατιά στο λαό και κοινή δράση και στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, με στόχο την καταγγελία και την απομόνωση της πολιτικής του εκφασισμού, και του νέο-ναζιστικού φαινόμενου.
Συνολικότερα, η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντι-ιμπεριαλιστική Συνεργασία, θα πρέπει να προχωρήσει, τόσο σε δικές της πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις και δράση, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού κι ενάντια στη κρατική πολιτική του εκφασισμού, όσο και σε κοινή δράση στα πλαίσια του λαϊκού μαζικού κινήματος με άλλες συλλογικότητες, αγωνιστές και μαζικές οργανώσεις, με στόχο τη συγκρότηση ενός πλατειού μετώπου υπεράσπισης των δικαιωμάτων, του μόνου ικανού, που μπορεί να βάλει φραγμό, στα εφιαλτικά αυτά σχέδια κι επιδιώξεις του συστήματος.
