Την Παρασκευή 8 Μάρτη 2013, στη Θήβα, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-συζήτηση για την συγκρότηση Πρωτοβουλίας Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας στη Βοιωτία, με την συμμετοχή συναγωνιστών και φίλων από διάφορες πόλεις και χωριά της Βοιωτίας. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας, στην συγκυρία που διανύει ο λαός μας, στο τρόπο λειτουργία της πρωτοβουλίας, αλλά και σε γενικότερα ζητήματα που απασχολούν την αριστερά και το κίνημα.
Το επόμενο διάστημα μέσα από την λειτουργία της πρωτοβουλίας θα συζητηθούν τα συγκεκριμένα βήματα για την πολιτική παρέμβαση της πρωτοβουλίας, αλλά και για την δημιουργία ισχυρότερων «δεσμών» της, με την τοπική κοινωνία.
Η κατάσταση
Με πρωτοφανή σκληρότητα και ρυθμούς σπρώχνουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση τον ελληνικό λαό οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. Τόσο οι μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) όσο και οι ΗΠΑ έχουν δέσει χειροπόδαρα τη χώρα μας και το λαό μας, ξεζουμίζοντας τις λαϊκές οικογένειες μέχρι και το τελευταίο ευρώ, διαλύοντας κάθε ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Όχημα για αυτήν την πρωτοφανή επίθεση, τα δάνεια που σύναψαν με την ξενόδουλη άρχουσα τάξη της χώρας. Δάνεια που σύναψε το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, και που καθόλου δε στεναχωριέται για τη διάλυση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων του λαού, αλλά αντίθετα χαίρεται και ελπίζει να πατήσει πάνω στον εργασιακό μεσαίωνα και τους μισθούς πείνας για να μπορέσει να ξανακερδίσει ότι έχασε από την καπιταλιστική κρίση και το διεθνή ανταγωνισμό. Αυτή είναι η φύση τους! Ξενόδουλοι και υπηρέτες των ιμπεριαλιστών, που δε διστάζουν να θυσιάσουν το αύριο και το σήμερα του λαού και της νεολαίας προκειμένου να διεκδικήσουν ξανά μια «αναβαθμισμένη» θέση στο παγκόσμιο ταμπλό. Θέση βέβαια που υπαγορεύουν τα Ευρωπαϊκά και υπερατλαντικά αφεντικά τους. Όσο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό το αν και τι θα περισσέψει από τα ψίχουλα της ξέφρενης εκμετάλλευσης του πλανήτη από τους ισχυρούς και τις πολυεθνικές τους. Και για το λαό γνωρίζουν ακόμα καλύτερα, ότι δε θα μείνει κανένα ψίχουλο, αφού και το τελευταίο ψίχουλο που θα αφήσουν οι σύγχρονοι αποικιοκράτες, θα φροντίσουν να το φάνε τα ίδια τα ντόπια αρπαχτικά. Και παρόλα αυτά, το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να σπέρνει ελπίδες και αυταπάτες στο λαό για να μην ξεσηκωθεί.
Δεν είναι μόνο η χώρα μας όμως που περνάει τα πάνδεινα από τα χρέη, με τα οποία οι ιμπεριαλιστές έντεχνα και από γεννησιμιού μας φρόντισαν να μας δέσουν. Η βιαιότητα των ισχυρών δεν εξαντλείται στην αξιοποίηση των «κρίσεων χρέους». Πολεμικές επιδρομές, καταστολή, πολεμικές βάσεις, απειλές πυρηνικής ισχύος, αρπαγή πλουτοπαραγωγικών πηγών και άγρια εκμετάλλευση (αποικιακού χαρακτήρα) από τις πολυεθνικές τους συνθέτουν το παζλ του ενδοϊμπεριαλιστικού σκληρού ανταγωνισμού, με θύματα λαούς και χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Από τη ρημαγμένη Αφρική και την καταληστευμένη Μέση Ανατολή μέχρι την κλυδωνιζόμενη από τα πραξικοπήματα Νότια Αμερική.
Σε τι μπορεί να ελπίζει ο λαός;
Ακόμα και σήμερα παρά τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση στις οποίες βυθίζει η εγκληματική πολιτική το λαό, μερικοί σπέρνουν ελπίδες για γρήγορη επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία, συζητάνε και ξανασυζητάνε το πρόβλημα και τις αδικίες χρόνια τώρα, όχι για να δοθεί πραγματική λύση, αλλά για να μας εφησυχάσουν ότι οι «ειδήμονες» γνωρίζουν και θα λύσουν αυτοί το πρόβλημα για εμάς. Αρκεί να διαλέξουμε τους κατάλληλους εκπροσώπους…
Ως «λύση», προβλήθηκε η «επαναδιαπραγμάτευση» που έταξαν η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για να αποδειχθεί περίτρανα η απάτη μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αντί για επαναδιαπραγμάτευση, νέα φοροκαταιγίδα στα λαϊκά στρώματα, κόψιμο δώρων, συντάξεων και μισθών και μονιμοποίηση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων. Τα μικρομάγαζα κλείνουν χωρίς επιστροφή δίνοντας τη θέση τους στα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες συνεχίζουν να μην μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους πάνω από την τιμή κόστους και ασφυκτιούν μεταξύ κράτους, μεγαλοαγροτών, μεγαλοεπιχειρηματιών και μεσαζόντων. Ενώ η υγεία και η παιδεία είναι μόνο για λίγους και «εκλεκτούς». Παράλληλα ετοιμάζεται το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, συνεχίζοντας έτσι τόσο την κλοπή από το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο του μόχθου του λαού, αλλά βάζοντας και τα θεμέλια για τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Και άλλα πολλά που βιώνει καθημερινά ο ελληνικός λαός. Από ωμές επεμβάσεις της αστυνομίας σε απεργίες και διαδηλώσεις μέχρι διώξεις αγωνιστών απεργών, επιτάξεις εργαζομένων στην προσπάθειά τους να καθυστερήσουν την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και να επιβάλουν τη σιδερένια μπότα τους. Οι δυνάμεις αυτές αποδείχθηκαν για μία ακόμα φορά ότι όσα πρόσωπα κι αν αλλάξουν, παραμένουν οι τοποτηρητές της Τρόϊκας, παραμένουν οι δυνάμεις της διαφθοράς. Το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να κάνουν λογικές στα μάτια του κόσμου τις παράλογες απαιτήσεις της Τρόϊκας και να επιβάλουν νομική κατοχύρωση στη ληστεία σε βάρος του λαού.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, της φασιστικοποίησης της κρατικής πολιτικής έρχεται να αξιοποιηθεί η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, ξετσίπωτοι παραχαράκτες της ιστορίας και της αλήθειας, η οποία χρησιμοποιείται σαν εφεδρική δύναμη εκφοβισμού του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Αποτέλεσαν πολλές φορές έμπρακτο στήριγμα μεγαλοεργοστασιαρχών ενάντια σε εργατικές απεργίες αλλά και μεγαλοαγροτών ενάντια στις απαιτήσεις των εργατών γης για αυξήσεις στα μεροκάματα. Παράλληλα σπέρνουν τη διχόνοια μέσα στον ίδιο τον ελληνικό λαό αλλά και στους λαούς της περιοχής με εθνικιστικές και φασιστικές κορώνες, προετοιμάζοντας το διαίρει και βασίλευε που τόσο βολεύει τους ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Ως «λύση» προβλήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Γρήγορα όμως και αυτός, πριν καλά καλά γίνει κυβέρνηση άρχισε να τα γυρίζει… Υπεύθυνο κυβερνητικό κόμμα βλέπεις. Και να οι συναντήσεις με το Ισραήλ, με το ΔΝΤ, να οι δηλώσεις για τον υπερατλαντικό συμπαθητικό και «επιτυχημένο» Ομπάμα. Και μιας και η αριστεροσύνη του Ολάντ πήγε περίπατο, τώρα ψαρεύουν σε θολά νερά και ψάχνουν για στηρίγματα από εδώ και από εκεί. Το μόνο στήριγμα που δε θέλουν είναι ο ίδιος ο λαός. Για αυτό το λόγο και μετά τα μεγάλα τους ποσοστά αντί να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στα κινήματα του λαού, αντίθετα αποσύρθηκαν. Και να οι οσμώσεις με τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι αναπαράγει τις αυταπάτες στο λαό και στους αγωνιστές σχετικά με το ποια είναι η λύση στο πρόβλημα. Αντί λοιπόν να πει στο λαό ξεκάθαρα ότι πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να βγει μαζικά στο πολιτικό-κοινωνικό προσκήνιο διεκδικώντας, ανάγει την όλη συζήτηση σε απλό ζήτημα «αλλαγής φρουράς» στην κυβερνητική εξουσία. Αλήθεια πώς σκοπεύει να διαχειριστεί τις πραγματικές πιέσεις των ιμπεριαλιστών σε όλα τα επίπεδα για την ευθυγράμμισή τους στις δικές τους επιδιώξεις, χωρίς να είναι συγκροτημένο ένα δυνατό, ενιαίο, οργανωμένο λαϊκό κίνημα; Χωρίς να είναι προετοιμασμένος ο λαός να επιβάλει τη θέλησή του ξεπερνώντας πραγματικά μεγάλες δυσκολίες. Πώς θα συγκροτήσει μια ολοκληρωμένη απάντηση στο ζήτημα της αποβιομηχάνισης της χώρας και της καταστροφής της αγροτικής παραγωγής; Πώς θα γίνει αυτό, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ συμμετέχει με άποψη σε όλους τους συνδιοικητικούς και θεσμικούς κρατικούς οργανισμούς που επιβάλλουν σήμερα στο λαό αυτή τη μίζερη κατάσταση; Εκτός αν το μόνο που θέλει είναι να προσφέρει ασπιρίνες σε συνεννόηση με «τους έξω» για να ξεγελάσει ένα λαό που συνεχώς θα βυθίζεται στη φτώχεια. Αυτό το έργο… δυστυχώς ο λαός το έχει ξαναδεί από άλλους σωτήρες. Τη στιγμή που η πραγματικότητα φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά. Στήθηκε ή όχι η Ε.Ε. για να προωθήσει τα συμφέροντα μιας χούφτας ιμπεριαλιστών σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο; Πώς αξιολογεί την εμπειρία 30 χρόνων στην Ε.Ε. με αποβιομηχάνιση της χώρας, κατευθυνόμενης αντι-παραγωγικής ανάπτυξης με επιδοτήσεις-παγίδα, ξέφρενου δανεισμού, καταστροφής της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των ψαράδων, κάθετης πτώσης των εξαγωγών, ιδιωτικοποίησης της παιδείας και της υγείας;
Σε αυτό το πεδίο έρχεται να προστεθεί η πολιτική του ΚΚΕ που πλέον με πιο ξεκάθαρο τρόπο, με τις θέσεις του 19ου συνεδρίου, δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Ελλάδας και εναντιώνεται στην πάλη κατά της πολιτικής της υποτέλειας. Και αυτό γιατί αποφεύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες και τα καθήκοντα που αναλογούν σε μια χώρα εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό. Παράλληλα η πλήρη άρνησή τους για κοινή δράση με δυνάμεις που έχουν κάποιες έστω επιμέρους συμφωνίες και η μόνιμη τακτική τους για ξεχωριστές δράσεις, διαδηλώσεις και πορείες αδυνατίζουν τις αντιστάσεις που αναπτύσσει ο λαός.
Η πολιτική των λεγόμενων αιτημάτων «μεταβατικού χαρακτήρα» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (π.χ. εθνικοποιήσεις τραπεζών, εργατικός έλεγχος, άρνηση πληρωμής του χρέους κτλ) που μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν το λαό σε μια πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε αστικά πλαίσια.
Η πολιτική του αναρχικού και «αντιεξουσιαστικού» χώρου που δρουν τυχοδιωκτικά και διαλυτικά σε βάρος της μαζικής κινητοποίησης του λαού ή προβάλλουν ως πανάκεια τις «αντι-δομές» και την «αυτοδιαχείρηση», στο έδαφος του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής εξουσίας.
Σε διαχωρισμό με αυτές τις αδιέξοδες κατευθύνσεις, ο λαός έχει μόνο μία ελπίδα. ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Αυτήν την ελπίδα μάλιστα προσπαθούν με κάθε τρόπο τα παπαγαλάκια του συστήματος να την παρουσιάσουν ως ουτοπική. Ότι ο λαός είναι ανήμπορος να παρέμβει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, ότι είναι ανήμπορος να καθορίσει τη ζωή του και ότι πρέπει να εμπιστευτεί τους «ειδικούς» που θα τον «σώσουν» για μία ακόμα φορά. Να εμπιστευτεί τις «ρεαλιστικές» λύσεις που του σερβίρει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Τις λύσεις που τον οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που νομιμοποιούν τη βαθιά εκμετάλλευσή του. Όμως ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι όταν θέλει μπορεί, όπως έκανε πολλές φορές στην ιστορία του. Μπορεί να κάνει το «ανέφικτο», εφικτό. Μπορεί οργανώνοντας τον αγώνα του σε στέρεες και πραγματικές βάσεις να διεκδικήσει το παρόν και το μέλλον του. Να οργανωθεί παντού! Στη γειτονιά, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στους χώρους δουλειάς, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Με την οργάνωση και τον αγώνα ο λαός θα μπορέσει να βάλει τις βάσεις για μία άλλη προοπτική, αλλά να κερδίσει και τις πρώτες του κατακτήσεις που θα ανακουφίσουν τη ζωή του.
Ποιος ο ρόλος της πρωτοβουλίας; Σε ποια βάση και με ποιο σκοπό πρέπει να οργανωθεί ο λαός για να κερδίσει;
Από καιρό, πριν ακόμα από την κρίση, είχε γίνει φανερό ότι αυτό που παρουσιάζεται ως κυρίαρχη αριστερά δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα του λαού. Πολλές φορές μάλιστα αποτέλεσε μέρος του προβλήματος. Αυτό συνέβη γιατί μέσα στο μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς επικράτησε η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού, αλλά και πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις και πρακτικές που αποτελούσαν παρακλάδι των αντιλήψεων του συστήματος. Αντιλήψεις που συσκότιζαν τα πράγματα και βοηθούσαν το καπιταλιστικό σύστημα να πετυχαίνει τη μία νίκη μετά την άλλη ενάντια στον εργαζόμενο λαό.
Η πρωτοβουλία μας φιλοδοξεί να δώσει τη δυνατότητα στο λαό να οργανωθεί σε μία σωστή βάση, που θα του επιτρέπει να διεξάγει νικηφόρους αγώνες που θα ανακουφίσουν τη ζωή του από την επίθεση του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και θα τον προστατεύουν από «ψεύτικους» φίλους που θα τον πουλήσουν. Θέλουμε να δυναμώσουμε μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα εκείνον τον προσανατολισμό μαζικής πάλης που στρέφεται ενάντια στην πολιτική της ταξικής συνεργασίας, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους, της υποταγής και της καπιταλιστικής διαχείρισης.
Η πρωτοβουλία μας δεν έρχεται να υποκαταστήσει τους λαϊκούς αγώνες. Αντίθετα θέλει να γίνει κομμάτι τους. Να συνδεθεί με νέους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες και αγωνιστές και να συμβάλει στο σωστό προσανατολισμό του κινήματος. Η πρωτοβουλία μας δεν αποκλείει την κοινή δράση με άλλες πρωτοβουλίες και λαϊκές οργανώσεις. Αντίθετα, παρόλες τις διαφορές που μπορεί να έχει σε πολλές εκτιμήσεις και ζητήματα, επιδιώκει πέρα και έξω από την κακώς εννοούμενη στενόμυαλη κομματική περιχαράκωση, τη συνεννόηση και την κοινή δράση με δυνάμεις, σχήματα και λαϊκές οργανώσεις που εκτιμά πως πάνε παραπέρα το ζήτημα της συγκρότησης του λαϊκού και εργατικού κινήματος, τόσο σε επί μέρους ζητήματα όσο και σε γενικότερα πολιτικά (π.χ. ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, επεμβάσεις κ.α.). Παράλληλα είναι ανοιχτή σε πανελλαδικές συνεννοήσεις και συγκροτήσεις με άλλες πρωτοβουλίες που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Για να δυναμώσει ο αγώνας για ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Το επόμενο διάστημα μέσα από την λειτουργία της πρωτοβουλίας θα συζητηθούν τα συγκεκριμένα βήματα για την πολιτική παρέμβαση της πρωτοβουλίας, αλλά και για την δημιουργία ισχυρότερων «δεσμών» της, με την τοπική κοινωνία.
ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Η κατάσταση
Με πρωτοφανή σκληρότητα και ρυθμούς σπρώχνουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση τον ελληνικό λαό οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες. Τόσο οι μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία) όσο και οι ΗΠΑ έχουν δέσει χειροπόδαρα τη χώρα μας και το λαό μας, ξεζουμίζοντας τις λαϊκές οικογένειες μέχρι και το τελευταίο ευρώ, διαλύοντας κάθε ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Όχημα για αυτήν την πρωτοφανή επίθεση, τα δάνεια που σύναψαν με την ξενόδουλη άρχουσα τάξη της χώρας. Δάνεια που σύναψε το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, και που καθόλου δε στεναχωριέται για τη διάλυση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων του λαού, αλλά αντίθετα χαίρεται και ελπίζει να πατήσει πάνω στον εργασιακό μεσαίωνα και τους μισθούς πείνας για να μπορέσει να ξανακερδίσει ότι έχασε από την καπιταλιστική κρίση και το διεθνή ανταγωνισμό. Αυτή είναι η φύση τους! Ξενόδουλοι και υπηρέτες των ιμπεριαλιστών, που δε διστάζουν να θυσιάσουν το αύριο και το σήμερα του λαού και της νεολαίας προκειμένου να διεκδικήσουν ξανά μια «αναβαθμισμένη» θέση στο παγκόσμιο ταμπλό. Θέση βέβαια που υπαγορεύουν τα Ευρωπαϊκά και υπερατλαντικά αφεντικά τους. Όσο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό το αν και τι θα περισσέψει από τα ψίχουλα της ξέφρενης εκμετάλλευσης του πλανήτη από τους ισχυρούς και τις πολυεθνικές τους. Και για το λαό γνωρίζουν ακόμα καλύτερα, ότι δε θα μείνει κανένα ψίχουλο, αφού και το τελευταίο ψίχουλο που θα αφήσουν οι σύγχρονοι αποικιοκράτες, θα φροντίσουν να το φάνε τα ίδια τα ντόπια αρπαχτικά. Και παρόλα αυτά, το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να σπέρνει ελπίδες και αυταπάτες στο λαό για να μην ξεσηκωθεί.
Δεν είναι μόνο η χώρα μας όμως που περνάει τα πάνδεινα από τα χρέη, με τα οποία οι ιμπεριαλιστές έντεχνα και από γεννησιμιού μας φρόντισαν να μας δέσουν. Η βιαιότητα των ισχυρών δεν εξαντλείται στην αξιοποίηση των «κρίσεων χρέους». Πολεμικές επιδρομές, καταστολή, πολεμικές βάσεις, απειλές πυρηνικής ισχύος, αρπαγή πλουτοπαραγωγικών πηγών και άγρια εκμετάλλευση (αποικιακού χαρακτήρα) από τις πολυεθνικές τους συνθέτουν το παζλ του ενδοϊμπεριαλιστικού σκληρού ανταγωνισμού, με θύματα λαούς και χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Από τη ρημαγμένη Αφρική και την καταληστευμένη Μέση Ανατολή μέχρι την κλυδωνιζόμενη από τα πραξικοπήματα Νότια Αμερική.
Σε τι μπορεί να ελπίζει ο λαός;
Ακόμα και σήμερα παρά τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση στις οποίες βυθίζει η εγκληματική πολιτική το λαό, μερικοί σπέρνουν ελπίδες για γρήγορη επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία, συζητάνε και ξανασυζητάνε το πρόβλημα και τις αδικίες χρόνια τώρα, όχι για να δοθεί πραγματική λύση, αλλά για να μας εφησυχάσουν ότι οι «ειδήμονες» γνωρίζουν και θα λύσουν αυτοί το πρόβλημα για εμάς. Αρκεί να διαλέξουμε τους κατάλληλους εκπροσώπους…
Ως «λύση», προβλήθηκε η «επαναδιαπραγμάτευση» που έταξαν η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για να αποδειχθεί περίτρανα η απάτη μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αντί για επαναδιαπραγμάτευση, νέα φοροκαταιγίδα στα λαϊκά στρώματα, κόψιμο δώρων, συντάξεων και μισθών και μονιμοποίηση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων. Τα μικρομάγαζα κλείνουν χωρίς επιστροφή δίνοντας τη θέση τους στα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Οι μικροί και μεσαίοι αγρότες συνεχίζουν να μην μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους πάνω από την τιμή κόστους και ασφυκτιούν μεταξύ κράτους, μεγαλοαγροτών, μεγαλοεπιχειρηματιών και μεσαζόντων. Ενώ η υγεία και η παιδεία είναι μόνο για λίγους και «εκλεκτούς». Παράλληλα ετοιμάζεται το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, συνεχίζοντας έτσι τόσο την κλοπή από το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο του μόχθου του λαού, αλλά βάζοντας και τα θεμέλια για τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Και άλλα πολλά που βιώνει καθημερινά ο ελληνικός λαός. Από ωμές επεμβάσεις της αστυνομίας σε απεργίες και διαδηλώσεις μέχρι διώξεις αγωνιστών απεργών, επιτάξεις εργαζομένων στην προσπάθειά τους να καθυστερήσουν την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και να επιβάλουν τη σιδερένια μπότα τους. Οι δυνάμεις αυτές αποδείχθηκαν για μία ακόμα φορά ότι όσα πρόσωπα κι αν αλλάξουν, παραμένουν οι τοποτηρητές της Τρόϊκας, παραμένουν οι δυνάμεις της διαφθοράς. Το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να κάνουν λογικές στα μάτια του κόσμου τις παράλογες απαιτήσεις της Τρόϊκας και να επιβάλουν νομική κατοχύρωση στη ληστεία σε βάρος του λαού.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, της φασιστικοποίησης της κρατικής πολιτικής έρχεται να αξιοποιηθεί η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, ξετσίπωτοι παραχαράκτες της ιστορίας και της αλήθειας, η οποία χρησιμοποιείται σαν εφεδρική δύναμη εκφοβισμού του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Αποτέλεσαν πολλές φορές έμπρακτο στήριγμα μεγαλοεργοστασιαρχών ενάντια σε εργατικές απεργίες αλλά και μεγαλοαγροτών ενάντια στις απαιτήσεις των εργατών γης για αυξήσεις στα μεροκάματα. Παράλληλα σπέρνουν τη διχόνοια μέσα στον ίδιο τον ελληνικό λαό αλλά και στους λαούς της περιοχής με εθνικιστικές και φασιστικές κορώνες, προετοιμάζοντας το διαίρει και βασίλευε που τόσο βολεύει τους ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Ως «λύση» προβλήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Γρήγορα όμως και αυτός, πριν καλά καλά γίνει κυβέρνηση άρχισε να τα γυρίζει… Υπεύθυνο κυβερνητικό κόμμα βλέπεις. Και να οι συναντήσεις με το Ισραήλ, με το ΔΝΤ, να οι δηλώσεις για τον υπερατλαντικό συμπαθητικό και «επιτυχημένο» Ομπάμα. Και μιας και η αριστεροσύνη του Ολάντ πήγε περίπατο, τώρα ψαρεύουν σε θολά νερά και ψάχνουν για στηρίγματα από εδώ και από εκεί. Το μόνο στήριγμα που δε θέλουν είναι ο ίδιος ο λαός. Για αυτό το λόγο και μετά τα μεγάλα τους ποσοστά αντί να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στα κινήματα του λαού, αντίθετα αποσύρθηκαν. Και να οι οσμώσεις με τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι αναπαράγει τις αυταπάτες στο λαό και στους αγωνιστές σχετικά με το ποια είναι η λύση στο πρόβλημα. Αντί λοιπόν να πει στο λαό ξεκάθαρα ότι πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να βγει μαζικά στο πολιτικό-κοινωνικό προσκήνιο διεκδικώντας, ανάγει την όλη συζήτηση σε απλό ζήτημα «αλλαγής φρουράς» στην κυβερνητική εξουσία. Αλήθεια πώς σκοπεύει να διαχειριστεί τις πραγματικές πιέσεις των ιμπεριαλιστών σε όλα τα επίπεδα για την ευθυγράμμισή τους στις δικές τους επιδιώξεις, χωρίς να είναι συγκροτημένο ένα δυνατό, ενιαίο, οργανωμένο λαϊκό κίνημα; Χωρίς να είναι προετοιμασμένος ο λαός να επιβάλει τη θέλησή του ξεπερνώντας πραγματικά μεγάλες δυσκολίες. Πώς θα συγκροτήσει μια ολοκληρωμένη απάντηση στο ζήτημα της αποβιομηχάνισης της χώρας και της καταστροφής της αγροτικής παραγωγής; Πώς θα γίνει αυτό, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ συμμετέχει με άποψη σε όλους τους συνδιοικητικούς και θεσμικούς κρατικούς οργανισμούς που επιβάλλουν σήμερα στο λαό αυτή τη μίζερη κατάσταση; Εκτός αν το μόνο που θέλει είναι να προσφέρει ασπιρίνες σε συνεννόηση με «τους έξω» για να ξεγελάσει ένα λαό που συνεχώς θα βυθίζεται στη φτώχεια. Αυτό το έργο… δυστυχώς ο λαός το έχει ξαναδεί από άλλους σωτήρες. Τη στιγμή που η πραγματικότητα φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά. Στήθηκε ή όχι η Ε.Ε. για να προωθήσει τα συμφέροντα μιας χούφτας ιμπεριαλιστών σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο; Πώς αξιολογεί την εμπειρία 30 χρόνων στην Ε.Ε. με αποβιομηχάνιση της χώρας, κατευθυνόμενης αντι-παραγωγικής ανάπτυξης με επιδοτήσεις-παγίδα, ξέφρενου δανεισμού, καταστροφής της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των ψαράδων, κάθετης πτώσης των εξαγωγών, ιδιωτικοποίησης της παιδείας και της υγείας;
Σε αυτό το πεδίο έρχεται να προστεθεί η πολιτική του ΚΚΕ που πλέον με πιο ξεκάθαρο τρόπο, με τις θέσεις του 19ου συνεδρίου, δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Ελλάδας και εναντιώνεται στην πάλη κατά της πολιτικής της υποτέλειας. Και αυτό γιατί αποφεύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες και τα καθήκοντα που αναλογούν σε μια χώρα εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό. Παράλληλα η πλήρη άρνησή τους για κοινή δράση με δυνάμεις που έχουν κάποιες έστω επιμέρους συμφωνίες και η μόνιμη τακτική τους για ξεχωριστές δράσεις, διαδηλώσεις και πορείες αδυνατίζουν τις αντιστάσεις που αναπτύσσει ο λαός.
Η πολιτική των λεγόμενων αιτημάτων «μεταβατικού χαρακτήρα» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (π.χ. εθνικοποιήσεις τραπεζών, εργατικός έλεγχος, άρνηση πληρωμής του χρέους κτλ) που μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν το λαό σε μια πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε αστικά πλαίσια.
Η πολιτική του αναρχικού και «αντιεξουσιαστικού» χώρου που δρουν τυχοδιωκτικά και διαλυτικά σε βάρος της μαζικής κινητοποίησης του λαού ή προβάλλουν ως πανάκεια τις «αντι-δομές» και την «αυτοδιαχείρηση», στο έδαφος του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής εξουσίας.
Σε διαχωρισμό με αυτές τις αδιέξοδες κατευθύνσεις, ο λαός έχει μόνο μία ελπίδα. ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Αυτήν την ελπίδα μάλιστα προσπαθούν με κάθε τρόπο τα παπαγαλάκια του συστήματος να την παρουσιάσουν ως ουτοπική. Ότι ο λαός είναι ανήμπορος να παρέμβει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, ότι είναι ανήμπορος να καθορίσει τη ζωή του και ότι πρέπει να εμπιστευτεί τους «ειδικούς» που θα τον «σώσουν» για μία ακόμα φορά. Να εμπιστευτεί τις «ρεαλιστικές» λύσεις που του σερβίρει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Τις λύσεις που τον οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που νομιμοποιούν τη βαθιά εκμετάλλευσή του. Όμως ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι όταν θέλει μπορεί, όπως έκανε πολλές φορές στην ιστορία του. Μπορεί να κάνει το «ανέφικτο», εφικτό. Μπορεί οργανώνοντας τον αγώνα του σε στέρεες και πραγματικές βάσεις να διεκδικήσει το παρόν και το μέλλον του. Να οργανωθεί παντού! Στη γειτονιά, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στους χώρους δουλειάς, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Με την οργάνωση και τον αγώνα ο λαός θα μπορέσει να βάλει τις βάσεις για μία άλλη προοπτική, αλλά να κερδίσει και τις πρώτες του κατακτήσεις που θα ανακουφίσουν τη ζωή του.
Ποιος ο ρόλος της πρωτοβουλίας; Σε ποια βάση και με ποιο σκοπό πρέπει να οργανωθεί ο λαός για να κερδίσει;
Από καιρό, πριν ακόμα από την κρίση, είχε γίνει φανερό ότι αυτό που παρουσιάζεται ως κυρίαρχη αριστερά δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα του λαού. Πολλές φορές μάλιστα αποτέλεσε μέρος του προβλήματος. Αυτό συνέβη γιατί μέσα στο μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς επικράτησε η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού, αλλά και πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις και πρακτικές που αποτελούσαν παρακλάδι των αντιλήψεων του συστήματος. Αντιλήψεις που συσκότιζαν τα πράγματα και βοηθούσαν το καπιταλιστικό σύστημα να πετυχαίνει τη μία νίκη μετά την άλλη ενάντια στον εργαζόμενο λαό.
Η πρωτοβουλία μας φιλοδοξεί να δώσει τη δυνατότητα στο λαό να οργανωθεί σε μία σωστή βάση, που θα του επιτρέπει να διεξάγει νικηφόρους αγώνες που θα ανακουφίσουν τη ζωή του από την επίθεση του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και θα τον προστατεύουν από «ψεύτικους» φίλους που θα τον πουλήσουν. Θέλουμε να δυναμώσουμε μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα εκείνον τον προσανατολισμό μαζικής πάλης που στρέφεται ενάντια στην πολιτική της ταξικής συνεργασίας, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους, της υποταγής και της καπιταλιστικής διαχείρισης.
Η πρωτοβουλία μας δεν έρχεται να υποκαταστήσει τους λαϊκούς αγώνες. Αντίθετα θέλει να γίνει κομμάτι τους. Να συνδεθεί με νέους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες και αγωνιστές και να συμβάλει στο σωστό προσανατολισμό του κινήματος. Η πρωτοβουλία μας δεν αποκλείει την κοινή δράση με άλλες πρωτοβουλίες και λαϊκές οργανώσεις. Αντίθετα, παρόλες τις διαφορές που μπορεί να έχει σε πολλές εκτιμήσεις και ζητήματα, επιδιώκει πέρα και έξω από την κακώς εννοούμενη στενόμυαλη κομματική περιχαράκωση, τη συνεννόηση και την κοινή δράση με δυνάμεις, σχήματα και λαϊκές οργανώσεις που εκτιμά πως πάνε παραπέρα το ζήτημα της συγκρότησης του λαϊκού και εργατικού κινήματος, τόσο σε επί μέρους ζητήματα όσο και σε γενικότερα πολιτικά (π.χ. ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, επεμβάσεις κ.α.). Παράλληλα είναι ανοιχτή σε πανελλαδικές συνεννοήσεις και συγκροτήσεις με άλλες πρωτοβουλίες που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.
Για να δυναμώσει ο αγώνας για ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
- Να γίνει καθαρό στις γραμμές των εργαζομένων, η αντίθεση ανάμεσα στα συμφέροντα του λαού και του ντόπιου καπιταλισμού. Χωρίς αυτό δεν πάμε πουθενά. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να νικήσει. Για τη δημιουργία ενός μόνιμου μαχητικού κινήματος αντίστασης ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση. Για να ανατραπούν οι μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις.Ειδικότερα στην περιοχή μας όπου υπάρχει μία εκτεταμένη βιομηχανική ζώνη, αλλά και σημαντική αγροτική παραγωγή παρατηρούμε τα παρακάτω:
- Να δυναμώσει η πάλη του λαού για έξοδο της Ελλάδας από το οικοδόμημα της ΕΕ που στήθηκε και χρησιμεύει για να ξεζουμίζει τους λαούς σε όφελος μιας χούφτας ισχυρών κρατών και των πολυεθνικών τους, ενάντια στο ΔΝΤ. Για να μπουν οι βάσεις και να ισχυροποιηθεί η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση της χώρας και το καθεστώς της εξάρτησης. Για έξοδο από το ΝΑΤΟ και για να φύγουν οι αμερικανονατοϊκές βάσεις, ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Επιδιώκουμε σε αντίθεση με τις αντιλαϊκές ενώσεις και λυκοσυμμαχίες, τη διεθνιστική αλληλεγγύη και φιλία μεταξύ των λαών που αγωνίζονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
- Καθημερινές απολύσεις από βιομηχανίες και βιοτεχνίες, κλεισίματα μαγαζιών στη γειτονιά που πλέον δεν μπορούν να επιβιώσουν, εργοδοτική τρομοκρατία σε μια σειρά βιομηχανίες, εργασιακούς χώρους κι επιχειρήσεις όπου δεν υπάρχουν καν σωματεία, διάλυση των εργασιακών σχέσεων και μειώσεις αποδοχών.
Η Πρωτοβουλία θα προσπαθήσει να καταλάβει και ν’ αναδείξει τα ιδιαίτερα προβλήματα του εργαζόμενου, να συμβάλει στη στήριξη αγώνων, και στο αγκάλιασμά τους κι από ευρύτερες λαϊκές μάζες της περιοχής, να συμβάλει στη νίκη τους! Σε κοινή δράση με σωματεία ή επιτροπές εργαζομένων, που μπορεί να υπάρχουν ή να δημιουργηθούν, στους χώρους αυτούς. Θα προσπαθήσουμε ως κομμάτι του κόσμου αυτού, να θέτουμε το στίγμα της αντίστασης στην επίθεση και της υπεράσπισης του δικαιώματος στη δουλειά, σαν τη μοναδική διέξοδο, και στο πώς αυτή η αντίσταση θα συγκεκριμενοποιείται, αλλά και της ενότητας των εργατών ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία που προωθούν φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις. Θα μας βρει αντιμέτωπους κάθε προσπάθεια για δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών ξεζουμίσματος των εργατικών-λαϊκών μαζών.
Η Πρωτοβουλία πρέπει να αποκτήσει δεσμούς με ανέργους, με αγώνες ενάντια στις απολύσεις και για διεύρυνση των δικαιωμάτων των ανέργων, με αγώνες ενάντια στα χαράτσια και την φορομπηκτική πολιτική, ενάντια στα κλεισίματα νοσοκομείων και κέντρων υγείας στην περιοχή υπερασπίζοντας το δικαίωμα στην υγεία, ενάντια στα κλεισίματα και την «πτώχευση» των σχολείων και πανεπιστημίων, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη μόρφωση, στο πλευρό της νεολαίας. Ενάντια στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών και στο διαρκή έγκλημα της μόλυνσης του Ασωπού.
- Οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες ξεκληρίζονται με γρήγορους ρυθμούς. Η Πρωτοβουλία στηρίζει τις προσπάθειες για να αποτινάξουν από πάνω τους όλο το ασφυκτικό σύστημα των μεσαζόντων και μεγαλοβιομηχάνων, τις προσπάθειες για δημοκρατική συγκρότηση αγροτικών συλλόγων και ενώσεις απαλλαγμένες από το κρατικό-κομματικό εναγκαλισμό του συστήματος. Στηρίζουμε τον αγώνα τους ενάντια στην ΚΑΠ και τις στοχευμένες πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ που πέρα από το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτικών οικογενειών προωθούν την καθολική εξάρτηση της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας από τον ιμπεριαλισμό.
