Απόσπασμα από την εισηγητική τοποθέτηση του σ. Νεκτάριου Κοκολαντωνάκη στην εκδήλωση της ΠΑΑΣ στο Ηράκλειο για τις εξελίξεις στη Κύπρο.
Συντρόφισσες, σύντροφοι, φίλοι και φίλες,
Οι καταιγιστικές εξελίξεις στο πολύπαθο νησί της Κύπρου σηματοδοτούν την κλιμάκωση της αγριότητας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος στην επίθεση του σε βάρος των εξαρτημένων χωρών και του κόσμου της δουλειάς και στη Μητρόπολη μα ένα παραπάνω στη περιφέρεια. Θα αναφερθούμε και σε ανάλογες οικονομικές κινήσεις πολεμικού χαρακτήρα αλλά και σε πολεμικές απειλές και πραγματικούς πολεμικούς κινδύνους που προκύπτουν από τους άγριους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς . Άλλωστε στην πυρακτωμένη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου όπου βρίσκεται και το νησί της Αφροδίτης, το μακελειό δεν σταμάτησε στιγμή. Η σφαγή στη Συρία που όλα δείχνουν πως θα κλιμακωθεί άμεσα διαδέχθηκε την ιμπεριαλιστική επέμβαση και κατοχή της Λιβύης. Ο υπουργός άμυνας των Η.Π.Α. έρχεται και ξανάρχεται στο Ισραήλ 2 εβδομάδες μετά τον Ομπάμα. Αμφότεροι μιλούν για ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ένα είναι ξεκάθαρο ότι μεθοδεύουν την ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής τους παρουσίας και επιρροής στην ευρύτερη περιοχή με κάθε τρόπο.
Σίγουρα οι Η.Π.Α. μετά το βάλτωμα στο Ιράκ έχουν αλλάξει τακτική, δεν παύει όμως ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να δρα παγκόσμια ηγεμονικά χωρίς να ξεχνά ποτέ το στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας, δεν παύει να αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των λαών ιδιαίτερα σήμερα που όλοι οι ιμπεριαλιστές με δεδομένη την κρίση του συστήματος αποκαλύπτονται αδίστακτοι φονιάδες και ληστές των λαών. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ από τη Βενεζουέλα ως τη Μέση Ανατολή και τη Κορέα αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη παγκόσμια ειρήνη και αυτό αποδεικνύεται με το πλήθος των βάσεων τους που ενισχύονται και τα αεροπλανοφόρα τους που απλώνονται σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη. Το καθεστώς της Κορέας είναι ιδιόμορφο, μα αν θέλουμε να προσεγγίσουμε κάπως την πραγματικότητα ας μην πάρουμε τις μετρητοίς την προπαγάνδα των ΗΠΑ και της Δύσης πως τάχα προκαλούν οι Βορειοκορεάτες. Όμως ας ξαναγυρίσουμε στη γειτονιά μας και στις κυπριακές εξελίξεις που είναι και το θέμα μας.
Κάποια πράγματα είπε η συντρόφισσα η Αρετή...
...Νομίζω όμως ότι θα προσεγγίσουμε ακριβώς το θέμα καλύτερα αν έστω συνοπτικά θέταμε τα κρίσιμα επίδικα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού όπως αυτός συμπλέκεται με την παγκόσμια οικονομική κρίση, την κρίση της ευρωζώνης και όπως εκφράζεται συγκεκριμένα στη λεγόμενη γεωπολιτική της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Είναι η περίπτωση της Κύπρου που παρά τα λεγόμενα όλα δείχνουν πως δεν θα είναι μοναδική, αποτελεί δείγμα κλιμάκωσης της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και αυτό γιατί
1ον η καπιταλιστική κρίση κάθε άλλο παρά απαντιέται στη βάση της, δηλαδή στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας και
2ον γιατί η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη κάνει τους οικονομικούς λογαριασμούς της ανάλογα με τους όποιους όρους ιμπεριαλιστικής ισχύος διαθέτει (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής) με κινήσεις που μόνο οριακά γίνονται ανεκτοί συστημικά δηλαδή για τη συνέχιση της λειτουργίας του συστήματος και φυσικά το ερώτημα, που εγκυμονεί και ανεξέλεγκτους κινδύνους, είναι μέχρι πότε οι διαγκωνισμοί θα μένουν έστω και στο επίπεδο των δημόσιων αντεγκλήσεων μεταξύ π.χ. Σόιμπλε και του υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λου. Ή θα εκφράζονται με γυμνόστηθη διαμαρτυρία στη συνάντηση Πούτιν - Μέρκελ. Αν όντως το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα λειτουργούσε με όρους παγκοσμιοποίησης λύνοντας τα προβλήματα με διεθνή συνεννόηση στο G8 στον ΟΗΕ και σε όποια άλλα διεθνή φόρα, η κρίση του συστήματος θα μπορούσε ίσως να ελεγχθεί τουλάχιστον ως προς τις πιο ακραίες εκφράσεις της. Όμως στον κόσμο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που ζούμε η μόνη συναντίληψη των ηγεμονιών είναι η αντίληψή τους για το ρήμαγμα των εξαρτημένων χωρών και τη λεηλασία των εργατολαϊκών δικαιωμάτων. Βέβαια οι λύκοι έχουν το πρόβλημα του μοιράσματος της λείας για αυτό και οι όποιες τακτικές συμμαχίες τους είναι πάντα λυκοσυμμαχίες. Συμμάχησε λοιπόν η Δύση και επέβαλε την καταστροφή του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και κατά συνέπεια ολόκληρης της οικονομίας της που στερείται παντελώς πραγματικής οικονομίας. Όμως αν το ξεπέταγμα της Ρωσίας ήταν καθαρός στόχος για όλους τους Δυτικούς πόσο τα είχαν ή τα έχουν βρει για τον έλεγχο του νησιού; Προφανώς μιας και μιλάμε για το νησί που επικάθεται πάνω από το Σουέζ και απέναντι από Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, Συρία, Τουρκία είναι κρίσιμος ο γεωπολιτικός έλεγχός του. Όπως άλλωστε ήταν πάντα μιας και δεν μπορεί να μετακινηθεί για να πάψει να ανοίγει ιμπεριαλιστικές ορέξεις για χρήση του ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αν η Σούδα είναι κρίσιμη γεωστρατηγικά μια φορά, η Κύπρος είναι πολύτιμη πέντε φορές και αυτό δεν το ξεχνάνε ούτε οι Ρώσοι, αλλά ούτε οι Άγγλοι που έχουν βάσεις που καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση του νησιού, ούτε βέβαια οι ΗΠΑ που με διάφορους τρόπους έχουν ισχυρή παρουσία σε όλη τη γύρω περιοχή και βέβαια η φιλόδοξη Γερμανία με σύμπνοια Μερκελιστών και σοσιαλδημοκρατών ήταν αυτή που κάρφωσε την καρφίτσα στη Κυπριακή τραπεζική φούσκα για να πάψει να είναι παράδεισος για τις ρωσικές, και όχι μόνο, off shore και καταθέσεις και να αποκτήσει η Γερμανία πλέον τον οικονομικό έλεγχο μέσω του ευρώ στο νησί. Η Γερμανία αφέθηκε από τη Δύση να συγκρουστεί με τη Ρωσία, όμως ο ιμπεριαλιστικός έλεγχος στο νησί θα περάσει μέσα από πολλά ακόμη επεισόδια οδυνηρά και ιδιαίτερα επικίνδυνα για το λαό του νησιού και όταν εμείς μιλάμε για το λαό της Κύπρου εννοούμε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που χωρίστηκαν αιματηρά το ΄74 με τα σχέδια του Κίσινγκερ και τον τυχοδιωκτισμό που συμπληρώνει τον ξενόδουλο και εξαρτημένο χαρακτήρα των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία. Ελληνοκύπριοι εργαζόμενοι που σήμερα οδηγούνται βίαια και απότομα στη φτώχεια και Τουρκοκύπριοι της μόνιμης φτώχειας απειλούνται ξανά με νέες περιπέτειες μια και οι ιμπεριαλιστές φαγώνονται άγρια πάνω στο νησί. Αν η Γερμανία με ή χωρίς τη Γαλλία σαρώνει τη Κύπρο οικονομικά μέσω του ευρωεκβιασμού, άλλο τόσο οι Άγγλοι θα συνεχίσουν να διεκδικούν τις βάσεις τους και συνολικότερα προνομιακό λόγο στο γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ ξαναζεσταίνουν το κακόφημο σχέδιο Ανάν θέλοντας τάχα να λύσουν επιτέλους το Κυπριακό φυσικά κατά πως βολεύει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Στο ίδιο πλαίσιο υπηρέτησης των ιμπεριαλιστών, οι ΗΠΑ πιέζουν σε συμφιλίωση Ισραήλ και Τουρκία και αξιοποιούν τις πιέσεις της Τουρκίας στη Κύπρο για να επιβάλλουν το δικό τους σχέδιο έλεγχου των εξελίξεων σε Κύπρο-Ισραήλ-Τουρκία και Ελλάδα. Φιλοδοξούν οι ΗΠΑ να αξιοποιήσουν το φιλοδυτικό Αναστασιάδη και την πολιτική χρεωκοπία του ΑΚΕΛ, όσο και τη δεινή θέση της Κυπριακής αστικής τάξης στη συγκυρία για να εντάξουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και να επιβάλουν κάποια επανέκδοση σχεδίου Ανάν για τη μετατροπή ολόκληρου του νησιού σε προτεκτοράτο τους. Η Νατοϊκή επέλαση των ΗΠΑ μετά την οικονομική ευρωπαϊκή επέλαση δοκιμάστηκε επιτυχώς για τη Δύση στην ανατολική Ευρώπη. Εδώ όμως η συγκυρία της κρίσης τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής και η ιστορία του νησιού κάνουν τα πράγματα επικίνδυνα για τους λαούς της Κύπρου αλλά και τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας. Να γιατί αποδεικνύεται όπως τονίζουμε καιρό από την αρθρογραφία της Π.Σ. κρίσιμο το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των λαών Ελλάδας Κύπρου και Τουρκίας και σε αυτό το σημείο αξίζει να σταθεί η σημερινή μας συζήτηση μιας και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα προς αντιμετώπιση. Φανερό πλέον το πρόβλημα του αντιδραστικού εθνικισμού σε Ελλάδα αλλά και στη Κύπρο που δαιμονοποιεί τους γειτονικούς λαούς και την ίδια ώρα κάνει τεμενάδες σε Άγγλους – Γάλλους – Γερμανούς και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές που ρημάζουν τη χώρα. Άθλιος ο ρόλος Καμένων και Χρυσής Αυγής που αν δεν πληρώνεται από εφοπλιστές σίγουρα προβάλλεται όπως πρόσφατα από το Σκάι του Αλαφούζου που σταθερά είναι με τις ναυτικές δυνάμεις όπως ονομάζουν τους Αγγλοσάξονες προστάτες τους. Ο λαός μας μισεί το ναζισμό και οφείλουμε να τον εμπιστευτούμε για να απομονώσουμε με όρους μαζικού κινήματος το φασιστικό παρακράτος και συνολικότερα τη φασιστικοποίηση που επιβάλλεται στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα και σε σχέση αλληλοτροφοδότησης με το προηγούμενο μέτωπο, χρειάζεται μέτωπο ενάντια στις αυταπάτες που σπέρνει η Αριστερά μας. Το ναυάγιο των αυταπατών της κυπριακής Αριστεράς του ΑΚΕΛ δεν πτοεί τους ντόπιους κυβερνητισμούς ούτε τα σχέδια Β΄. Ούτε βέβαια συγκινεί την ηγεσία του ΚΚΕ που αναχωρεί συστηματικά από τη πραγματικότητα αλλά και από τις ευθύνες της στο να συμβάλει στην αναγκαιότητα συγκρότησης μαζικού κινήματος αντίστασης με πραγματικό μέτωπο για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία στη προοπτική σπασίματος των ιμπεριαλιστικών αλυσίδων. Εξ απαλών η κριτική του ΚΚΕ στο ΑΚΕΛ ακόμη και όταν έφτανε να οικοδομεί την άθλια και επικίνδυνη συμμαχία με το δολοφονικό μαντρόσκυλο το Ισραήλ. Ανύπαρκτη η κριτική στο ΑΚΕΛ που δεκαετίες τώρα από τα χρόνια του Βασιλείου διαχειρίζεται σαν βασικό κυβερνητικό κόμμα την αεριτζίδικη κυπριακή αστική τάξη που φούσκωνε συνεχώς (με... αέρα όπως αποδείχθηκε) δίνοντας συνεχώς γη και ύδωρ σε Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους αλλά και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές .
Συντρόφισσες, σύντροφοι, φίλοι και φίλες,
Οι καταιγιστικές εξελίξεις στο πολύπαθο νησί της Κύπρου σηματοδοτούν την κλιμάκωση της αγριότητας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος στην επίθεση του σε βάρος των εξαρτημένων χωρών και του κόσμου της δουλειάς και στη Μητρόπολη μα ένα παραπάνω στη περιφέρεια. Θα αναφερθούμε και σε ανάλογες οικονομικές κινήσεις πολεμικού χαρακτήρα αλλά και σε πολεμικές απειλές και πραγματικούς πολεμικούς κινδύνους που προκύπτουν από τους άγριους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς . Άλλωστε στην πυρακτωμένη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου όπου βρίσκεται και το νησί της Αφροδίτης, το μακελειό δεν σταμάτησε στιγμή. Η σφαγή στη Συρία που όλα δείχνουν πως θα κλιμακωθεί άμεσα διαδέχθηκε την ιμπεριαλιστική επέμβαση και κατοχή της Λιβύης. Ο υπουργός άμυνας των Η.Π.Α. έρχεται και ξανάρχεται στο Ισραήλ 2 εβδομάδες μετά τον Ομπάμα. Αμφότεροι μιλούν για ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ένα είναι ξεκάθαρο ότι μεθοδεύουν την ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής τους παρουσίας και επιρροής στην ευρύτερη περιοχή με κάθε τρόπο.
Σίγουρα οι Η.Π.Α. μετά το βάλτωμα στο Ιράκ έχουν αλλάξει τακτική, δεν παύει όμως ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να δρα παγκόσμια ηγεμονικά χωρίς να ξεχνά ποτέ το στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας, δεν παύει να αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των λαών ιδιαίτερα σήμερα που όλοι οι ιμπεριαλιστές με δεδομένη την κρίση του συστήματος αποκαλύπτονται αδίστακτοι φονιάδες και ληστές των λαών. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ από τη Βενεζουέλα ως τη Μέση Ανατολή και τη Κορέα αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη παγκόσμια ειρήνη και αυτό αποδεικνύεται με το πλήθος των βάσεων τους που ενισχύονται και τα αεροπλανοφόρα τους που απλώνονται σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη. Το καθεστώς της Κορέας είναι ιδιόμορφο, μα αν θέλουμε να προσεγγίσουμε κάπως την πραγματικότητα ας μην πάρουμε τις μετρητοίς την προπαγάνδα των ΗΠΑ και της Δύσης πως τάχα προκαλούν οι Βορειοκορεάτες. Όμως ας ξαναγυρίσουμε στη γειτονιά μας και στις κυπριακές εξελίξεις που είναι και το θέμα μας.
Κάποια πράγματα είπε η συντρόφισσα η Αρετή...
...Νομίζω όμως ότι θα προσεγγίσουμε ακριβώς το θέμα καλύτερα αν έστω συνοπτικά θέταμε τα κρίσιμα επίδικα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού όπως αυτός συμπλέκεται με την παγκόσμια οικονομική κρίση, την κρίση της ευρωζώνης και όπως εκφράζεται συγκεκριμένα στη λεγόμενη γεωπολιτική της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Είναι η περίπτωση της Κύπρου που παρά τα λεγόμενα όλα δείχνουν πως δεν θα είναι μοναδική, αποτελεί δείγμα κλιμάκωσης της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και αυτό γιατί
1ον η καπιταλιστική κρίση κάθε άλλο παρά απαντιέται στη βάση της, δηλαδή στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας και
2ον γιατί η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη κάνει τους οικονομικούς λογαριασμούς της ανάλογα με τους όποιους όρους ιμπεριαλιστικής ισχύος διαθέτει (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής) με κινήσεις που μόνο οριακά γίνονται ανεκτοί συστημικά δηλαδή για τη συνέχιση της λειτουργίας του συστήματος και φυσικά το ερώτημα, που εγκυμονεί και ανεξέλεγκτους κινδύνους, είναι μέχρι πότε οι διαγκωνισμοί θα μένουν έστω και στο επίπεδο των δημόσιων αντεγκλήσεων μεταξύ π.χ. Σόιμπλε και του υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λου. Ή θα εκφράζονται με γυμνόστηθη διαμαρτυρία στη συνάντηση Πούτιν - Μέρκελ. Αν όντως το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα λειτουργούσε με όρους παγκοσμιοποίησης λύνοντας τα προβλήματα με διεθνή συνεννόηση στο G8 στον ΟΗΕ και σε όποια άλλα διεθνή φόρα, η κρίση του συστήματος θα μπορούσε ίσως να ελεγχθεί τουλάχιστον ως προς τις πιο ακραίες εκφράσεις της. Όμως στον κόσμο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που ζούμε η μόνη συναντίληψη των ηγεμονιών είναι η αντίληψή τους για το ρήμαγμα των εξαρτημένων χωρών και τη λεηλασία των εργατολαϊκών δικαιωμάτων. Βέβαια οι λύκοι έχουν το πρόβλημα του μοιράσματος της λείας για αυτό και οι όποιες τακτικές συμμαχίες τους είναι πάντα λυκοσυμμαχίες. Συμμάχησε λοιπόν η Δύση και επέβαλε την καταστροφή του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και κατά συνέπεια ολόκληρης της οικονομίας της που στερείται παντελώς πραγματικής οικονομίας. Όμως αν το ξεπέταγμα της Ρωσίας ήταν καθαρός στόχος για όλους τους Δυτικούς πόσο τα είχαν ή τα έχουν βρει για τον έλεγχο του νησιού; Προφανώς μιας και μιλάμε για το νησί που επικάθεται πάνω από το Σουέζ και απέναντι από Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, Συρία, Τουρκία είναι κρίσιμος ο γεωπολιτικός έλεγχός του. Όπως άλλωστε ήταν πάντα μιας και δεν μπορεί να μετακινηθεί για να πάψει να ανοίγει ιμπεριαλιστικές ορέξεις για χρήση του ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αν η Σούδα είναι κρίσιμη γεωστρατηγικά μια φορά, η Κύπρος είναι πολύτιμη πέντε φορές και αυτό δεν το ξεχνάνε ούτε οι Ρώσοι, αλλά ούτε οι Άγγλοι που έχουν βάσεις που καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση του νησιού, ούτε βέβαια οι ΗΠΑ που με διάφορους τρόπους έχουν ισχυρή παρουσία σε όλη τη γύρω περιοχή και βέβαια η φιλόδοξη Γερμανία με σύμπνοια Μερκελιστών και σοσιαλδημοκρατών ήταν αυτή που κάρφωσε την καρφίτσα στη Κυπριακή τραπεζική φούσκα για να πάψει να είναι παράδεισος για τις ρωσικές, και όχι μόνο, off shore και καταθέσεις και να αποκτήσει η Γερμανία πλέον τον οικονομικό έλεγχο μέσω του ευρώ στο νησί. Η Γερμανία αφέθηκε από τη Δύση να συγκρουστεί με τη Ρωσία, όμως ο ιμπεριαλιστικός έλεγχος στο νησί θα περάσει μέσα από πολλά ακόμη επεισόδια οδυνηρά και ιδιαίτερα επικίνδυνα για το λαό του νησιού και όταν εμείς μιλάμε για το λαό της Κύπρου εννοούμε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους που χωρίστηκαν αιματηρά το ΄74 με τα σχέδια του Κίσινγκερ και τον τυχοδιωκτισμό που συμπληρώνει τον ξενόδουλο και εξαρτημένο χαρακτήρα των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία. Ελληνοκύπριοι εργαζόμενοι που σήμερα οδηγούνται βίαια και απότομα στη φτώχεια και Τουρκοκύπριοι της μόνιμης φτώχειας απειλούνται ξανά με νέες περιπέτειες μια και οι ιμπεριαλιστές φαγώνονται άγρια πάνω στο νησί. Αν η Γερμανία με ή χωρίς τη Γαλλία σαρώνει τη Κύπρο οικονομικά μέσω του ευρωεκβιασμού, άλλο τόσο οι Άγγλοι θα συνεχίσουν να διεκδικούν τις βάσεις τους και συνολικότερα προνομιακό λόγο στο γεωπολιτικό έλεγχο του νησιού. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ ξαναζεσταίνουν το κακόφημο σχέδιο Ανάν θέλοντας τάχα να λύσουν επιτέλους το Κυπριακό φυσικά κατά πως βολεύει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Στο ίδιο πλαίσιο υπηρέτησης των ιμπεριαλιστών, οι ΗΠΑ πιέζουν σε συμφιλίωση Ισραήλ και Τουρκία και αξιοποιούν τις πιέσεις της Τουρκίας στη Κύπρο για να επιβάλλουν το δικό τους σχέδιο έλεγχου των εξελίξεων σε Κύπρο-Ισραήλ-Τουρκία και Ελλάδα. Φιλοδοξούν οι ΗΠΑ να αξιοποιήσουν το φιλοδυτικό Αναστασιάδη και την πολιτική χρεωκοπία του ΑΚΕΛ, όσο και τη δεινή θέση της Κυπριακής αστικής τάξης στη συγκυρία για να εντάξουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και να επιβάλουν κάποια επανέκδοση σχεδίου Ανάν για τη μετατροπή ολόκληρου του νησιού σε προτεκτοράτο τους. Η Νατοϊκή επέλαση των ΗΠΑ μετά την οικονομική ευρωπαϊκή επέλαση δοκιμάστηκε επιτυχώς για τη Δύση στην ανατολική Ευρώπη. Εδώ όμως η συγκυρία της κρίσης τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής και η ιστορία του νησιού κάνουν τα πράγματα επικίνδυνα για τους λαούς της Κύπρου αλλά και τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας. Να γιατί αποδεικνύεται όπως τονίζουμε καιρό από την αρθρογραφία της Π.Σ. κρίσιμο το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των λαών Ελλάδας Κύπρου και Τουρκίας και σε αυτό το σημείο αξίζει να σταθεί η σημερινή μας συζήτηση μιας και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα προς αντιμετώπιση. Φανερό πλέον το πρόβλημα του αντιδραστικού εθνικισμού σε Ελλάδα αλλά και στη Κύπρο που δαιμονοποιεί τους γειτονικούς λαούς και την ίδια ώρα κάνει τεμενάδες σε Άγγλους – Γάλλους – Γερμανούς και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές που ρημάζουν τη χώρα. Άθλιος ο ρόλος Καμένων και Χρυσής Αυγής που αν δεν πληρώνεται από εφοπλιστές σίγουρα προβάλλεται όπως πρόσφατα από το Σκάι του Αλαφούζου που σταθερά είναι με τις ναυτικές δυνάμεις όπως ονομάζουν τους Αγγλοσάξονες προστάτες τους. Ο λαός μας μισεί το ναζισμό και οφείλουμε να τον εμπιστευτούμε για να απομονώσουμε με όρους μαζικού κινήματος το φασιστικό παρακράτος και συνολικότερα τη φασιστικοποίηση που επιβάλλεται στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα και σε σχέση αλληλοτροφοδότησης με το προηγούμενο μέτωπο, χρειάζεται μέτωπο ενάντια στις αυταπάτες που σπέρνει η Αριστερά μας. Το ναυάγιο των αυταπατών της κυπριακής Αριστεράς του ΑΚΕΛ δεν πτοεί τους ντόπιους κυβερνητισμούς ούτε τα σχέδια Β΄. Ούτε βέβαια συγκινεί την ηγεσία του ΚΚΕ που αναχωρεί συστηματικά από τη πραγματικότητα αλλά και από τις ευθύνες της στο να συμβάλει στην αναγκαιότητα συγκρότησης μαζικού κινήματος αντίστασης με πραγματικό μέτωπο για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία στη προοπτική σπασίματος των ιμπεριαλιστικών αλυσίδων. Εξ απαλών η κριτική του ΚΚΕ στο ΑΚΕΛ ακόμη και όταν έφτανε να οικοδομεί την άθλια και επικίνδυνη συμμαχία με το δολοφονικό μαντρόσκυλο το Ισραήλ. Ανύπαρκτη η κριτική στο ΑΚΕΛ που δεκαετίες τώρα από τα χρόνια του Βασιλείου διαχειρίζεται σαν βασικό κυβερνητικό κόμμα την αεριτζίδικη κυπριακή αστική τάξη που φούσκωνε συνεχώς (με... αέρα όπως αποδείχθηκε) δίνοντας συνεχώς γη και ύδωρ σε Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους αλλά και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές .
