΄΄Η Κύπρος στην δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό μόνος δρόμος για τους λαούς Ελλάδας- Κύπρου- Τουρκίας΄΄.
Δεν πέρασαν παρά 2 με 3 χρόνια από τότε που προσπάθησαν να παρουσιάσουν το πρόβλημα της κρίσης ως ελληνικό πρόβλημα που οφείλεται στην τεμπελιά των ελλήνων. Προστέθηκαν στην λίστα και οι τεμπέληδες Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Κύπριοι, και έπεται όπως φαίνεται και μεγάλη συνέχεια.
Δεν πέρασαν παρά λίγα χρόνια που μας έλεγαν για παγκοσμιοποίηση, Ενωμένη Ευρώπη, τέλος των πολέμων και άλλα ωραία.
Ολοένα και πιο συχνά ακόμη και οικονομικοί παράγοντες του συστήματος δηλώνουν πως το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί το παγκόσμιο σύστημα είναι αξεπέραστο. Όλο και πιο συχνά ακούς από το στόμα οικονομικών παραγόντων αναφορές για επερχόμενο πόλεμο. Ορίστε τι δήλωσαν τελευταία στον Τύπο διαχειριστές κορυφαίων αμερικανικών hugde fund:
΄΄Όλο αυτό θα τελειώσει με πόλεμο΄΄, ΄΄δεν ξέρω ποιος θα πολεμήσει με ποιόν, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως τα επόμενα χρόνια θα δούμε να ξεσπούν πόλεμοι και μάλιστα όχι μικροί΄΄.΄΄ Το χρέος έχει ανέλθει στο 340% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ο κόσμος δεν είχε ζήσει ποτέ στο παρελθόν ειρηνικά με τέτοιο φορτίο και είναι πρακτικά αδύνατον να συμβεί κάτι άλλο πέρα από τον πόλεμο΄΄. ΄΄Ειδικά οι ΗΠΑ μπορεί να δουν μια θερμή σύγκρουση ως απόδραση από το αδιέξοδο του χρέους΄΄ ΄΄Ορισμένες κοινωνίες δεν θα αντέξουν τις πιέσεις την στιγμή που χρέος τρισεκατομμυρίων δολαρίων θα πρέπει να αναδιαρθρωθούν επιφέροντας βαριές απώλειες σε εκατομμύρια επενδυτών. Αυτό αλλάζει μόνο με πόλεμο΄΄. ΄΄ Οι εμπορικοί πόλεμοι πάντα οδηγούν σε πόλεμο΄΄.
Όλα εκείνα που προσπάθησαν να μας τα περάσουν ως δεδομένα και αιώνια, όλη η πλύση εγκεφάλου δεκαετιών, που είχε ως στόχο να εφησυχάσουμε να πάψουμε να σκεφτόμαστε και να μην αντιδράμε, τα έκανε η πραγματικότητα του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού κόσμου σε ελάχιστο χρόνο συντρίμμια.
Βλέπουμε πια μπροστά μας το πραγματικό πρόσωπο του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος. Ένα συστήμα που ζει και αναπνέει για το κέρδος. Στο όνομα του κέρδους γιγαντώνει την φούσκα των χαρτιών, οξύνει όλες τις αντιθέσεις στο έπακρο.
Στην κυπριακή κρίση εκδηλώθηκε αυτήν η πραγματικότητα του ιμπεριαλισμού. Οι ιμπεριαλιστές συγκρούονται σε αυτήν την πλευρά της μεσογείου για τον οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής. Τα οικονομικά ζητήματα στην Κύπρο συμπλέχθηκαν για τα καλά με το ζήτημα της αναδιάταξης δυνάμεων.
Η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών στην Κύπρο κρατάει από πολύ παλιά. Και ο λόγος δεν είναι τυχαίος. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης αποτελεί το αβύθιστο αεροπλανοφόρο που αποτελεί βάση εξόρμησης για τις επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών, βασικά των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Επιπλέον διακλαδώνεται με ενεργειακούς δρόμους ενώ έχει και πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών λοιπόν δεν είναι τυχαίο. Από το 1878 έως το 1960 το νησί βρίσκεται υπό βρετανική κατοχή. Το 1960 με τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου ιδρύεται η Κυπριακή Δημοκρατία, τυπικά κηρύσσεται η ανεξαρτησία του νησιού από την Βρετανία, ενώ με τις ίδιες συμφωνίες δημιουργούνται οι όροι για την διχοτόμηση που θα ακολουθήσει το 1974, με την τουρκική εισβολή στα κατεχόμενα με τις πλάτες των ΗΠΑ. Η ιστορία της Κύπρου έχει σημαδευτεί από την αντιπαράθεση ΗΠΑ- Βρετανίας για την κυριαρχία στο νησί. Μια σειρά ιμπεριαλιστικών σχεδίων επιχειρήθηκαν από το 1980 και μετά που επικύρωναν και βάθαιναν την ιμπεριαλιστική κυριαρχία στην περιοχή με τελευταίο το σχέδιο Ανάν που επιχειρήθηκε παραμονές της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. Οι σημερινές εξελίξεις αποτελούν ένα ακόμα κομμάτι της μακράς ιστορίας των ιμπεριαλιστικών διενέξεων στο νησί, με τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να παίρνουν για ακόμα μια φορά την πρωτοβουλία, ύστερα και από την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. το 2004 και την διεύρυνση της επιρροής τους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μακρά είναι και η παρουσία του ρώσικου παράγοντα στο νησί. Από την εποχή του Μακάριου η Κύπρος προσέγγισε το κίνημα των αδεσμεύτων και την τότε ΕΣΣΔ για να αντισταθμίσει της νατοϊκές πιέσεις. Με την είσοδό της το 2004 στην Ε.Ε. σταμάτησε να αποτελεί μέλος του κινήματος των αδεσμεύτων. Σήμερα ρώσοι οικονομικοί παράγοντες δραστηριοποιούνται στο νησί με καταθέσεις που φτάνουν το 20% των κυπριακών καταθέσεων.
Η Κύπρος αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι του πάζλ στον πόλεμο που διεξάγουν αμερικάνοι, Ευρωπαίοι και ρώσοι ιμπεριαλιστές στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές θέλουν να απωθήσουν την Ρωσία από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η παρέμβαση της Ε.Ε. στην Κύπρο αποτελεί συνέχεια του πολέμου στην Συρία και στην προσπάθεια απώθησης και περικύκλωσης της Ρωσίας. Επιπλέον αποτελεί την απάντηση των Δυτικών στην προσπάθεια αναβάθμισης του ενεργειακού ρόλου της Ρωσίας στην περιοχή και στην προσπάθειά της να αναζητήσει ερείσματα μέσω της ενεργειακών συμφωνιών που επιχειρεί.
Αποτελεί πρόφαση το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε η Ε.Ε. για την άλωση του νησιού πως η Κύπρος έχει πολύ διογκωμένο τραπεζικό σύστημα σε σχέση με το ΑΕΠ της. Είναι ένα αστήρικτο και έωλο επιχείρημα. Η κυπριακή οικονομία δεν αποτελεί ούτως η άλλως συστημικό μέγεθος. Καταλαμβάνει μόλις το 0,2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ με τα χρήματα που αναζητούνται να είναι σταγόνα στον ωκεανό του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή που χώρες σαν το Λουξεμβούργο έχουν τραπεζικές καταθέσεις 22 φορές το ΑΕΠ με την Κύπρο όπως και η Μάλτα να έχει τραπεζικές καταθέσεις μόλις 8 φορές το ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα το κούρεμα των καταθέσεων αποτελεί το κατάλληλο εργαλείο για να επιβάλουν οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές τους όρους τους στην αστική τάξη της Κύπρου. Με αυτόν τον τρόπο τινάζουν τα θεμέλια της κυπριακής οικονομίας στον αέρα, με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνουν την θέση και την όποια ισχύ της κυπριακής αστικής τάξης και έτσι ανοίγουν τον δρόμο για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Το κούρεμα στην συγκεκριμένη περίπτωση της Κύπρου αποτελεί τον μόνο τρόπο για να γκρεμίσουν την κυπριακή οικονομία και να την ξαναχτίσουν από την αρχή, για να αρχίσουν να διαμορφώνουν τους όρους για την πολιτική τους κυριαρχία στο αβύθιστο αεροπλανοφόρο.
Η Γερμανία πρωτοστατεί στην προσπάθεια εκ μέρους των Δυτικών ιμπεριαλιστών για την απώθηση της Ρωσίας από την περιοχή. Η πρωτοβουλία που πήρε η Ε.Ε. στην Κύπρο αναβαθμίζει την δυνατότητα παρέμβασής της Γερμανίας στην περιοχή. Η Γερμανία χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματα που της δίνει η οικονομική της υπεροχή στην Ευρώπη και προσπαθεί να διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους στα πλαίσια της ευρωπαϊκής συμμαχίας για δικούς της λόγους. Από την άλλη η τρικλοποδιά που της έβαλαν οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές με το όχι του κυπριακού κοινοβουλίου της υπενθύμισε και τα όρια που έχει η παρέμβαση της λόγω της στρατιωτικής και πολιτικής της αδυναμίας και μάλιστα σε μια περιοχή που για δεκαετίες αποτελούσε χωράφι άλλων ιμπεριαλιστών. Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός γνωρίζει πολύ καλά πως η οικονομική δύναμη και τα οικονομικά εργαλεία από μόνα τους δεν είναι ικανά να διασφαλίσουν την γερμανική ιμπεριαλιστική κυριαρχία πόσο μάλλον που όσο ο καιρός περνά όλο και περισσότερο φαίνεται πως θα μετατοπίζεται η αντιπαράθεση στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο. Έτσι η Γερμανία εκμεταλλεύεται τα οικονομικά της πλεονεκτήματα και προσπαθεί να διαμορφώσει όρους ώστε να απαλλαγεί από τους όρους και τους περιορισμούς που της έχουν επιβληθεί από την ήττα της στον Β παγκόσμιο πόλεμο. Η γερμανική αστική τάξη γνωρίζει πως εάν δεν κατορθώσει σε μια πορεία να παίξει με άλλα όπλα, με τα μεγάλα όπλα, τα πραγματικά όπλα τότε θα πρέπει να συνηθίσει τους αντικειμενικούς περιορισμούς που έχουν οι πρωτοβουλίες της, μέσω της δράσης παραγόντων όπως ο Φούχτελ και ο Ρεχάγκελ.
Πολλά λέγονται για την ανυπαρξία της παρέμβασης του γαλλικού ιμπεριαλισμού στα ζητήματα που άνοιξαν στην Κύπρο. Καταρχήν η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο είχε και την Γαλλική συμφωνία. Από την άλλη η Γαλλία κρατάει για τον εαυτό της, τις στρατιωτικές πρωτοβουλίες, π.χ στην Λιβυή, στην Συρία, στο Μάλι και διαμορφώνει όρους παίζοντας σε ένα πεδίο όπου μπορεί να υπερκεράσει τις όποιες αδυναμίες στην οικονομία της. Επιπλέον το ανοιχτό ζήτημα που έχει η Γαλλία με την στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι την καταναλώνει σε αυτήν την φάση. Παρλολα αυτά φαίνεται πως και στα πλαίσια της Γαλλικής αστικής τάξης υπάρχει προβληματισμός για την ισχυροποίηση της Γερμανίας στα πλαίσια της Ε.Ε. Το γεγονός πως από το ζεύγος Μερκοζί βρέθηκε η Μέρκελ μόνη της στο κάδρο δεν δείχνει μόνο την αδυναμία της Γαλλίας να παρέμβει στα γεμάτα στις εξελίξεις στο εσωτερικό της Ε.Ε., αλλά και τον προβληματισμό που υπάρχει στο πλαίσιο της γαλλικής ελιτ. Το κάρφωμα του Μοσχοβισί, από γαλλικούς παράγοντες μέχρι και από την Λαγκάρντ για τον 10 λεπτό ύπνο του την ώρα της απόφασης του Eurogroup για την Κύπρο δείχνει και την υπαρκτή ανησυχία στο εσωτερικό του γαλλικού ιμπεριαλισμού για τον ρόλο του στις εξελίξεις αλλά και τι θέση παίρνει η άλλη πλευρά του ατλαντικού απέναντι στον προβληματισμό που υπάρχει στο εσωτερικό της γαλλικής ελίτ..
Οι Αμερικάνοι και άγγλοι ιμπεριαλιστές άφησαν να εκδηλωθεί η πρωτοβουλία των Ευρωπαίων προκειμένου να απωθήσουν τους Ρώσους. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θορυβήθηκαν από την πρωτοβουλία αυτήν της Γερμανίας. Άλλωστε το κυπριακό όχι της αστικής τάξης της Κύπρου ήταν μια τρικλοποδιά των υπόλοιπων Δυτικών ιμπεριαλιστών στην πρωτοβουλία της Γερμανίας. Ο συμβιβασμός που ακολούθησε δείχνει πως οι Αμερικανοί βάζουν το ζήτημα της περικύκλωσης της Ρωσίας πιο πάνω από την ανοιχτή κόντρα στα πλαίσια του Δυτικού στρατοπέδου. Την ίδια στιγμή φυσικά ο Ομπάμα επισκέπτεται το Ισραήλ και την επομένη ο Νετανιάχου ζητά συγνώμη στην Τουρκία για το Mavi Marmara. Ο Νταβούτογλου θέτει θέμα συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους κάτω από την αιγίδα του νέου κυπριακού κράτους, που θα συσταθεί από την αιγίδα του ΟΗΕ, οι Αμερικάνοι θέτουν στο τραπέζι και ανοίγουν την συζήτηση για ένα νέο σχέδιο Ανάν, για την προτεκτορατοποίηση της Κύπρου. Μόλις πρόσφατα υπήρξε αμερικανοεβραϊκή πρόταση για συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην Κύπρο, στο οικόπεδο 3 στα σύνορα ΑΟΖ Κύπρου- Λιβάνου. Οι πρωτοβουλίες των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αφορούν όλο το πακέτο έχουν συνοχή και στρατηγικό σκεπτικό και βάθος, άσχετα εάν τους βγουν, λόγω των προβλημάτων που θα προκύψουν στην πορεία. Ο ενδεχόμενος άξονας Τουρκίας- Ισραήλ που προσπαθούν να διαμορφώσουν κάτω από την αμερικανική ηγεμονία (εδώ είναι πιθανό να υπάρξουν επιπλοκές) αν και εφόσον προχωρήσει διαμορφώνει όρους για την ανανέωση και το στερέωμα της παρέμβασης τους στην περιοχή. Θα διαμορφώσει νέα δεδομένα στο μέτωπο στην Συρία, θα επιδράσει στις σχέσεις με Ιραν, ενώ θα σημάνει ανακατάταξη δυνάμεων στις αραβικές χώρες.
Η Ρωσία αρχικά εξέτασε όλα τα ενδεχόμενα. Ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου Σαρρής πήγε στην Μόσχα, η οποία και ζήτησε σε αντάλλαγμα για την επιμήκυνση του δανείου των 2,5 δις, ναυτική βάση στην Κύπρο. Στην συνέχεια η Ρωσία αφού στάθμισε τις πραγματικές δυνατότητες παρέμβασής της σε αυτή την φάση επέλεξε την υποχώρηση και τον συμβιβασμό ύστερα και από την επίσκεψη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο με μεγάλη συνοδεία στην Μόσχα. Οι Ρώσοι δεν φάνηκαν διατεθειμένοι σε αυτήν την φάση να κοντράρουν ανοιχτά τους Ευρωπαίους πόσο δε τους Γερμανούς με τους οποίους έχουν αναπτύξει ενεργειακές, οικονομικές και πολιτικές σχέσεις, έναν ιδιότυπο άξονα Βερολίνου- Μόσχας.
Στην περίπτωση της Κύπρου έγινε φανερό το πώς η οικονομική κρίση λειτουργεί ως καταλύτης και ενεργοποιεί και οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες. Αυτές με τη σειρά τους επιδρούν στην οικονομία και εντείνουν την οικονομική κρίση. Δεν μπορούμε να δούμε την κρίση ξέχωρα από την διαδικασία αναδιάταξης δυνάμεων και το αντίθετο. Σε αυτήν την διαδικασία της σύγκρουσης, του ξαναμοιράσματος των σφαιρών επιρροής και των αγορών την πληρώνουν οι λαοί και ακόμα περισσότερο οι αδύναμοι λαοί. Πολύ περισσότερο στην περιοχή μας όπου συμπλέκονται, συμπυκνώνονται και εκδηλόνωνται το σύνολο των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών. Η αντίθεση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, οι αντιθέσεις μεταξύ του ΄΄μπλοκ΄΄ (εντός εισαγωγικών) της Δύσης. Ακόμα περισσότερο που αυτές οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών ενεργοποιούν και τις αντιθέσεις μεταξύ των εξαρτημένων αστικών τάξεων της περιοχής μεταξύ των οποίων και της αστικής τάξης της Ελλάδας και της Τουρκιάς. Η συζήτηση για τις ΑΟΖ που άνοιξε , το αιγαίο, η Θράκη, τα ανταλλάγματα που ζητάει ο Ερντογάν από τον Ομπάμα για μια ενδεχόμενη συμφωνία κάνουν το τοπίο ακόμα πιο εύφλεκτο και επικίνδυνο για τους λαούς της περιοχής.
Ο κυπριακός λαός γεύεται την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Η πρόσδεση των Κυπρίων στα μνημόνια θα σημάνει το πισωγύρισμα δεκαετίες πίσω του Κυπριακού λαού όσον αφορά τα δικαιώματά του, όπως αντίστοιχα έγινε και στην Ελλάδα. Παίρνουν σειρά τα ασφαλιστικά ταμεία, τα ταμεία πρόνοιας, το ξεπούλημα του Δημόσιου πλούτου, η καταλήστευση του πλούτου και του ιδρώτα του κυπριακού λαού. Με το κούρεμα των καταθέσεων οι Ευρωπαίοι τινάζουν στον αέρα τα οικονομικά βάθρα της κυριαρχίας της χώρας, διαμορφώνουν το έδαφος για αυτό που θα επακολουθήσει. Ο Κυπριακός λαός εκτός από την Τουρκική κατοχή, το καθεστώς των ξένων εγγυητριών δυνάμεων θα έχει πλέον και την επιτήρηση της τρόικας.
Η κυπριακή αστική τάξη βρέθηκε δέσμια των επιλογών της και το πολιτικό της προσωπικό έχει βασική ευθύνη για την δραματική αυτήν εξέλιξη. Όντας μια τάξη εξαρτημένη στήριξε την ανάπτυξή της σε σαθρά θεμέλια. Η διόγκωση του τραπεζιτικού τομέα και η οικονομία των χαρτιών δεν είναι μια πολιτική επιλογή που μπορεί να εγγυηθεί την ανεξαρτησία μιας χώρας. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά με τις τελευταίες εξελίξεις και στο πως η κυπριακή οικονομία κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο ύστερα από την συντονισμένη επίθεση που δέχτηκε από τις φίλιες δυνάμεις της αλληλέγγυας Ευρώπης. Η μοναδική επιλογή που έμεινε στους αστούς είναι να πηγαινοέρχονται από τις Βρυξέλλες στην Μόσχα και να παζαρεύουν τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας με τα γνωστά αποτελέσματα. Είναι τα 2 κόμματα που κυβερνούν στο όνομα της κυπριακής αστικής τάξης την Κύπρο που έβαλαν την Κύπρο στην Ε.Ε. και έστρωσαν τον δρόμο για τις σημερινές παρεμβάσεις του Eurogroup. Είναι τα 2 κόμματα που έβαλαν τον κυπριακό λαό στην γωνία, που ξεδόντιασαν το κυπριακό κίνημα ανεξαρτησίας, που αποδιοργάνωσαν και έβαλαν στο περιθώριο την κυπριακή εργατική τάξη. Το ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ προσπάθησε από την αρχή να πείσει για το κούρεμα των καταθέσεων πως αποτελεί μοναδική επιλογή. Στην ψηφοφορία όπου το κυπριακό κοινοβούλιο είπε το όχι η στάση του ήταν η αποχή και στην συνέχεια προσπάθησε να δυναμιτίσει το όχι. Το ΑΚΕΛ παρόλες τις αντιστασιακές κορόνες ήταν το κόμμα που προετοίμασε τον δρόμο για την απόφαση του Eurogroup. Έφερε και υπερψήφισε στην Βουλή 35 μνημονιακούς νόμους όταν ήταν κυβερνών κόμμα ενώ συναινούσε ήδη από τον Νοέμβρη του 2012 σε σχέδιο αναδιάρθρωσης των κυπριακών τραπεζών που συμπεριλάμβανε κούρεμα των καταθέσεων. Η δήθεν εναλλακτική του πρόταση ξεκινούσε και σταματούσε στο ζήτημα της εξισορρόπησης των πιέσεων σε ενδεχόμενη συμφωνία με την Ρωσία. Η πολιτική Χριστόφια και Λιλλήκα για την δήθεν εξισορρόπηση των εξαρτήσεων έδειξε όχι μόνο τα πραγματικά της όρια, αλλά και πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί για τον κυπριακό λαό μια πολιτική αναζήτησης σωτήρα και όχι στήριξης του λαού στις δικές του δυνάμεις.
Το όχι του κυπριακού κοινοβουλίου, παρόλο που έκφραζε τις διαθέσεις του κυπριακού λαού είναι ένα κάλπικο όχι. Δεν είναι ένα όχι αποφασιστικής σύγκρουσης και αντιπαράθεσης με την Ε.Ε. και τον ιμπεριαλισμό, αλλά ένα όχι συνθηκολόγησης και συμβιβασμού, μια προσπάθεια εξισορρόπησης των πιέσεων των Δυτικών από την στήριξη στον Ρώσικο ιμπεριαλισμό. Εμπεριέχει και την αντίθεση των Αμερικάνων και Βρετανών απέναντι στα σχέδια της Γερμανίας. Παρόλα αυτά συγκίνησε και ενεργοποίησε τις διαθέσεις των κυπρίων αλλά και άλλων λαών της Ευρώπης. Και για αυτό η Γερμανία απάντησε τόσο εκδικητικά απέναντι στις διαθέσεις όχι μόνο των Κυπρίων αλλά όλων των λαών που αντιστέκονται και θέλουν να αντισταθούν απέναντι στα σχέδια της λυκοσυμμαχίας των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Θέλησε να στείλει μήνυμα πως όποια αντίσταση θα τσακίζεται προς παραδειγματισμό των λαών που βιώνουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου.
Η ελληνική τρικομματική κυβέρνηση της ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ συντάχθηκε πλήρως με τα αφεντικά της. Από την πρώτη στιγμή μίλησε για την ανάγκη εφαρμογής της συμφωνίας, συντάχθηκε και διέδωσε την προπαγάνδα για το διογκωμένο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, για το μαύρο χρήμα, για την ανάγκη αλλαγής του οικονομικού μοντέλου στην Κύπρου. Με λίγα λόγια λειτούργησε ως το φερέφωνο των τοκογλύφων δανειστών στην Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βιάστηκε να ποντάρει στο όχι του κυπριακού κοινοβουλίου. Χωρίς να κάνει τον κόπο να βάλει την διαχωριστική γραμμή για το που τελειώνει το όχι του κυπριακού λαού και το που αρχίζει το όχι των άλλων ιμπεριαλιστών που προσπάθησαν να υπονομεύσουν την Ευρωγερμανική πρωτοβουλία. Οι συζητήσεις των εκπροσώπων της κυπριακής αστικής τάξης με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό χαιρετίστηκαν με ενθουσιασμό. Από την πρώτη στιγμή ακούσαμε για τα περιθώρια διαπραγμάτευσης και για την εξισορρόπηση των εξαρτήσεων.
Η κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα η στάση της Ρωσίας έκανε σε όσους θέλουν να δούνε φανερό πως οι ιμπεριαλιστές δεν είναι με τα συμφέροντα των λαών μήτε καν με εκείνα των εξαρτημένων αστικών τάξεων παρά μόνο με τα δικά τους. Δεν διστάζουν να θυσιάσουν ολόκληρες χώρες και λαούς προκειμένου οι ίδιοι να βγούνε στον αφρό. Ο Πούτιν στην τελευταία του δήλωση ύστερα από την συνάντηση με την Μέρκελ δήλωσε πως η πολιτική της Ε.Ε. στην Κύπρο είναι σωστή. Άλλωστε ο Πούτιν πιστεύει πως ουδεν κακόν αμιγές καλού και ελπίζει πως με αυτές τις αποφάσεις θα επαναπατρίσει τα ρωσικά κεφάλαια που λιμνάζουν στην Ευρώπη.
Αυτός είναι ο σωτήρας με τον οποίο θα διαπραγματευτεί ο Λιλλήκας και ο δεύτερος διάολος με τον οποίο θα συμμαχήσει ο Τσίπρας, ο πρώτος είναι ο Ομπάμα, προκειμένου να ΄΄σώσουν΄΄ Ελλάδα και Κύπρο. Οι λαοί δεν μπορούν να στηρίζονται στην δύναμη κανενός ιμπεριαλιστή για την σωτηρία τους παρά μόνο στις δικές τους δυνάμεις. Μόνο το δικό τους κίνημα μπορεί να εγγυηθεί την πορεία για εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και λευτεριά.
Αυτήν η ανάγκη γίνεται τόσο περισσότερο αντιληπτή, όσο καταρρίπτονται οι αυταπάτες και οι μύθοι πως μπορεί μια αριστερή διακυβέρνηση να εξησορροπήσει τις εξαρτήσεις , να βαδίσει έναν άλλο δρόμο και να υπάρξουν φιλολαϊκές λύσεις και μάλιστα μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε.. Απόψεις που σπέρνουν αυταπάτες, πως δηλαδή μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Απόψεις που εκδηλώνονται κάθε ώρα και κάθε στιγμή για το παραμικρό ζήτημα σε δήθεν εύκολες λύσεις και φαεινές που ταέχουν όλα εκτός από ένα. Την παρέμβαση και ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Από την διαγραφή του χρέους έως τις ΄΄λύσεις΄΄ είτε της εθνικοποίησης είτε της χρεοκοπίας των τραπεζών.
Και τους ευρωπαίους και τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές ευχαριστημένους και τον λαό χορτάτο δεν γίνεται. Είτε ο λαός θα συγκροτήσει το δικό του κίνημα και θα συγκρουστεί με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο είτε θα ηττηθεί περιμένοντας κοινοβουλευτικούς σωτήρες και δήθεν ΄΄έξυπνες΄΄ λύσεις.
Το ΚΚΕ από την άλλη έχει μπλεχτεί ανάμεσα στις θεωρίες περί της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και της αλληλεξάρτησης. Μια θεωρία που αυτήν την φορά με επίκεντρο την κυπριακή κρίση έφαγε ακόμα μια μεγάλη σφαλιάρα. Σύμφωνα με το ΚΚΕ λοιπόν συναποφάσισε!!! ο Αναστασιάδης με την Ε.Ε., την υποβάθμιση της τάξης του, όπως νωρίτερα συναποφάσισαν!!!, πάλι σύμφωνα με το ΚΚΕ, οι δικοί μας αστοί με τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές τον υποβιβασμό τους. Και όλα αυτά μάλιστα, σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, στα πλαίσια ενός ενιαίου!!! ιμπεριαλιστικού σχεδίου. Στην πραγματικότητα η ηγεσία του ΚΚΕ δεν θέλει να θέσει το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που θα την βάλει εμπρός των ευθυνών της και μάλιστα με όρους ταξικής πάλης.
Σε μια περιοχή όπου συμπυκνώνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών και ο κίνδυνος, έως και μιας πολεμικής αναμέτρησης, για τους λαούς είναι πολύ μεγάλος, το καθήκον των λαών είναι να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο πάλης των λαών της Νότιας Ευρώπης και των ξεσηκωμένων λαών της Βόρειας Αφρικής.
Ένα μέτωπο για το διώξιμο των ιμπεριαλιστών από την περιοχή, για να φύγουν οι βάσεις, ενάντια στην οικονομική κατοχή, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στα φυλετικά και εθνκά μίση, ένα μέτωπο για την υπεράσπιση της ειρήνης. Για την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε αναμεταξύ τους. Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες.
Η συγκρότηση του μετώπου πάλης των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό προϋποθέτει λαούς αποφασισμένους να τα βάλουν με τους ισχυρούς, συγκροτημένους και οργανωμένους σε επίπεδο τέτοιο ώστε να μπορούν να κοιτούν τους αντιπάλους από το ίδιο ύψος. Αυτό με την σειρά του απαιτεί μια εργατική τάξη συγκροτημένη στο ανώτερο δυνατό επίπεδο, συγκροτημένη σαν τάξη για τον ευατό της.
Για να γίνουν πραγματικότητα τα παραπάνω είναι ανάγκη να διαμορφωθούν άλλοι όρων στο πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό πεδίο. Χρειάζεται ο λαός να έχει ξεκαθαρισμένο ποιον έχει απέναντί του, που θα έχει από την ίδια του την πείρα αντιληφθεί πως το κόστος που θα πληρωσεί εάν υποταχθεί στον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο θα είναι πολλαπλάσιο από το κόστος που θα πληρώσει εάν αντισταθεί και αγωνιστεί, που θα έχει ξεκάθαρο πως μπορεί να κάνει και χωρίς μικρούς και μεγάλους προστάτες, πως το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είναι μονόδρoμος, η προοπτική μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου κουμάντο θα κάνει ο λαός της μπορεί να διεκδηκηθεί.
Η διαμόρφωση αυτών των όρων δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνει με όρους εκλογικής αναμέτρησης μπορεί να γίνει μόνο με όρους ταξικής πάλης. Μόνο μέσα από την εκδήλωση αντιστάσεων, από την συμμετοχή στον μαζικό λαϊκό αγώνα παράγεται μιαν άλλη ιδεολογία μιαν άλλη πολιτική κατεύθυνση. Αυτό είναι και το πρώτο σχολειό όπου ανακαλύπτεται η πραγματική δύναμη του μαζικού αγώνα, όπου αναγνωρίζονται οι εχθροί και οι ψεύτικοι φίλοι, όπου παράγεται και διαμορφώνεται ένα δυναμικό με όρους κινήματος, αντιπαράθεσης, σύγκρουσης με τις δυνάμεις του συστήματος.
Η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θέλει να συνεισφέρει για να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στο κίνημα. Κόντρα σε απόψεις που δεν θέλουν να βλέπουν την πραγματικότητα κατάματα. Κόντρα σε αντιλήψεις που σπέρνουν αυταπάτες για το τι αντιμετωπίζουμε. Με αυτήν την έννοια είναι ψεύτικη η αντίθεση είτε αντιιμπεριαλιστικό είτε αντικαπιταλιστικό. Δεν μπορείς να είσαι συνεπής αντικαπιταλιστής εάν δεν αναγνωρίζεις την ιμπεριαλιστική διάσταση του συστήματος, εάν δεν αναγνωρίζεις την εξαρτημένη φύση της ελληνικής και κυπριακής αστικής τάξης εάν νομίζεις πως όχι μόνο έτσι απλά και εύκολα θα απαλλαχτείς από τον ιμπεριαλιστικό ζυγό μα πως δεν υπάρχει καν ιμπεριαλιστικός ζυγός. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, η κυπριακή κρίση έκαναν φτερό αυτές τις αντιλήψεις. Από την άλλη η πάλη ενάντια στην εξάρτηση, η πάλη για ανεξαρτησία συνδέεται άμεσα με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Η αστική τάξη της Ελλάδας δεν μπορεί να σταθεί ούτε δευτερόλεπτο απέναντι σε ένα κίνημα που έχει διώξει τους ιμπεριαλιστές από την χώρα.
Η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία θέλει να συμβάλει στην κοινή δράση δυνάμεων που καταλαβαίνουν πως πρέπει να δυναμώσει μια τέτοια κατεύθυνση στα πλαίσια του κινήματος στον τόπο μας. Θέλει να συμβάλει ώστε να δυναμώσουν και να πολλαπλασιαστούν οι Αντιστάσεις του λαού μας. Έχουμε επίγνωση πως εύκολες και γρήγορες λύσεις δεν υπάρχουν. Γνωρίζουμε πως ο δρόμος θα είναι μακρύς.
Μα είναι και ο μοναδικός δρόμος. ΄΄
