23 Οκτωβρίου 2013

Καθήκον το μέτωπο πάλης ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και το φασισμό

Όσο κλιμακώνεται η επίθεση στα δικαιώματα, τις καταχτήσεις και την ζωή του εργαζόμενου λαού, όσο σφίγγουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από την αντιλαϊκή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τόσο κλιμακώνεται η καταστολή των κινητοποιήσεων, οι διώξεις αγωνιστών, οι επιστρατεύσεις απεργών, τα πογκρόμ μεταναστών, η προώθηση της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής, χέρι-χέρι με τις μαύρες δυνάμεις του φασισμού που δεν διστάζουν να τραμπουκίζουν και να δολοφονούν.
Η επιχείρηση «εξάρθρωσης» της ΧΑ από την κυβέρνηση δεν άργησε να αποκαλύψει τους πραγματικούς της στόχους που δεν είναι άλλοι από την ολομέτωπη επίθεση στις λαϊκές οργανώσεις, την αριστερά και τον αγωνιζόμενο λαό, είτε με την προβοκατόρικη «θεωρία των δύο άκρων» είτε με την απαίτηση για «καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται».
Οι μαθητές σε Λαμία και Ηγουμενίτσα, οι εργάτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και της Εύβοιας, οι αγωνιστές στις Σκουριές Χαλκιδικής, οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες, για να μείνουμε μόνο στο τελευταίο διάστημα, γνώρισαν από «πρώτο χέρι» την μηδενική ανοχή της κυβέρνησης και των μηχανισμών καταστολής απέναντι στον εχθρό-λαό. Ενώ η δράση των «κοριών» της ΚΥΠ, των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που ωμά πλέον ομολογούνται, οικοδομούν έναν ασφυκτικό κλοιό τρομοκράτησης και νέων σκευωριών ενάντια σε όσους αντιστέκονται στην σύγχρονη βαρβαρότητα κυβέρνησης, κεφάλαιου και ιμπεριαλιστών. Η φασιστική δράση της ΧΑ, με την στήριξη των μηχανισμών της κυβέρνησης, του κράτους και του συστήματος, στο έδαφος της αντιλαϊκής επίθεσης έχει δημιουργήσει «ανθεκτικά» ερείσματα, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις κάνοντας φανερό ότι δεν έχουμε «ξεμπερδέψει» με αυτό το φασιστικό μόρφωμα ή όποιο καινούργιο εμφανιστεί στην θέση του.
Η πάλη ενάντια στον ζόφο της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και του φασισμού δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι της ενιαίας πάλης του λαού ενάντια στην φτώχεια, την ανεργία, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, ενάντια στα παλιά και νέα βάρβαρα αντεργατικά- αντιλαϊκά μέτρα. Η υπεράσπιση του δικαιώματος του αγωνιζόμενου λαού να οργανώνεται και να παλεύει ενάντια στους καταπιεστές του, η υπεράσπιση της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης στους χώρους δουλειάς και παντού όπου ζει, δουλεύει ή σπουδάζει ο λαός αποτελεί κορυφαίο πολιτικό ζήτημα διεκδίκησης. Η κατοχύρωσή του, σε όποιο βαθμό, είναι σε άμεση συνάρτηση με τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται μέσα από την πάλη και την αντίσταση και το επίπεδο ανάπτυξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Η αντιλαϊκή κυβέρνηση, το αστικό κράτος, οι ιμπεριαλιστές δεν έχουν σκοπό να αποκλιμακώσουν την επίθεσή τους, δεν έχουν καμία διάθεση να «καθαρίσουν» τους μηχανισμούς τους, παρά μόνο όσο οι ίδιοι επιθυμούν και πολύ περισσότερο δεν διατίθενται να «φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο». Όσοι φαντασιώνονται ότι μπορεί να προκύψει μία νέα «αποχουντοποίηση» του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού, σπέρνουν νέες αυταπάτες για τον χαρακτήρα του αστικού κράτους, που αποτελεί οργανικό τμήμα της συνολικής επίθεσης και εγγυητή της νομιμότητας του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης.
Από την άλλη μεριά και κάτω από το βάρος των γενικότερων συσχετισμών καθώς και των λαθεμένων αντιλήψεων που κυριαρχούν μέσα στην αριστερά μπορούν να εκδηλωθούν δύο λαθεμένες αντιλήψεις. Η μία να συμμετέχουμε σε κάθε είδους κίνηση και συντονισμό, άνευ όρων και προϋποθέσεων, υποχωρώντας είτε κάτω από το βάρος των συσχετισμών είτε κάτω από την επιρροή ενός αδιέξοδου «κινηματισμού». Η άλλη να «αποσυρθούμε» από ότι κινείται μιας και ο λόγος μας «δεν περνάει».
Σήμερα που η πανελλαδική συγκρότηση της ΠΑΑΣ δημιουργεί νέους και πιο αναβαθμισμένους όρους για κοινή δράση και κοινό βηματισμό με ένα ευρύτερο δυναμικό αγωνιστών, οργανώσεων, κινήσεων, διευρύνεται και η δυνατότητα τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά να δημιουργηθούν κινήσεις και πρωτοβουλίες, πλατιές και ανοικτές, με στόχο την μαζική κινητοποίηση του λαού, την αλληλεγγύη σε αγώνες και αγωνιστές, την ενημέρωση, την συζήτηση, την αποκάλυψη και την καταγγελία της πολιτικής της φασιστικοποίησης.
Να δημιουργηθούν μαζικοί όροι καταγγελίας των φασιστικών δυνάμεων και της δράσης τους, έξω από λογικές «στρατιωτικής» αντιπαράθεσης, αλλά με έντονο το στοιχείο της προάσπισης και της περιφρούρησης αγώνων, αγωνιστών και οργανώσεων από την φασιστική βία.
Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν μπορούν να έχουν μία μονιμότητα και ένα πλαίσιο που περισσότερο αντιστοιχεί σε πολιτική συγκρότηση αλλά να είναι ανοικτές και πλατιές διαδικασίες πάνω σε συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται, κάθε φορά, ακόμα καλύτερος κοινός βηματισμός και πολύ περισσότερο η μαζική συμμετοχή κόσμου.
Από τις πρωτοβουλίες αυτές είναι φανερό ότι αποκλείονται «εκ θέσεως» και «εκ φύσεως» όλες οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) που υπηρετούν την πολιτική της επίθεσης καθώς και δυνάμεις που την έχουν στηρίξει και συνεχίζουν να την στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (ΔΗΜΑΡ). Επίσης αποκλείονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες του συστήματος (δήμαρχοι κλπ) που έχουν συμβάλει με την πολιτική τους στην διαμόρφωση του αντιδραστικού κλίματος. Από εκεί και πέρα το «εύρος» των δυνάμεων που μπορούν να συγκροτήσουν τέτοιες πρωτοβουλίες είτε σε τοπικό είτε σε ποιο κεντρικό επίπεδο, πρέπει να είναι ανοικτό και να διαμορφώνεται τόσο από την δεδομένη στάση όσο και την διάθεση της κάθε αριστερής πολιτικής δύναμης. Όσο για τις «προσωπικότητες» και τον ρόλο τους, ιδιαίτερα στο ζήτημα αυτό πρέπει να επιμείνουμε να υποτάσσονται και να διευκολύνουν την ανάπτυξη μαζικού κινήματος και να μην συμβαίνει το αντίθετο.
Είναι σίγουρο ότι η κατεύθυνση αυτή θα συναντήσει σοβαρές δυσκολίες και αντιθέσεις είτε από «δεδομένες» καταστάσεις, στα πλαίσια του κινήματος, είτε από συγκροτήσεις, που ήδη έχουν διανύσει μία πορεία και έχουν δημιουργήσει ένα δικό τους «φορτίο».
Αυτό δεν σημαίνει ότι σαν ΠΑΑΣ δεν μπορούμε να ανοίξουμε έναν δικό μας δρόμο και να θέσουμε την κατεύθυνση της πλατιάς λαϊκής συσπείρωσης ενάντια στην φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και το φασισμό σαν ένα από τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα στις μέρες μας.
Έχουμε καθήκον, υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ας τολμήσουμε.
Γρηγόρης Ανδρεάτος